Boodschappen doen

Je hebt er enorme fans van en je hebt mensen die het echt haten, alle mogelijke moeite doen om vooral maar niet te hoeven. 
Boodschappen, shoppen, het is zelden aan mij besteedt maar het moet wel. Alleen al voor de dagelijkse boodschappen,dat is nu zo maar eigenlijk altijd al. Zolang we bij elkaar zijn doe ik vrijwel exclusief de boodschappen, dat komt vooral door de komst van de eerste auto in 1980. Het werd toen een stuk eenvoudiger om de boodschappen binnen te halen. Deden we daarvoor vooral lopend, met tassen, de boodschappen. Nu, door de komst van de eerste auto, konden de boodschappen ingeladen worden en wegwezen. Vooral met de kratten bier uitermate handig en die ik heb in mijn dagen wel behoorlijk in handen gehad. Vlot geleegd en soms na drie dagen weer retour naar de winkel voor een nieuwe vulling, nu dus met de auto. Dat boodschappen doen is dus niet meer anders geworden, ik had altijd de auto en dus de eerstaangewezene om de boodschappen te halen. Later deden de kinderen wel wat kleine boodschappen, maar de voorrraden met de auto.

Die eerste auto hebben we veel plezier van gehad. Het was een oud Fordje, niet die van het liedje maar een Ford Escort die wat gehavend was door lichte aanrijdinkjes met hekjes, paaltjes, etc.
Door wat op te lappen en met hulp van pa, een nieuwe gril, bumper en motorisch na laten kijken. Totale kosten van de aanschaf en reparatie's ongeveer 550 Gulden, dat was ook toen al geen geld. Meer dan anderhalf jaar mee gereden met het ding. Apk was nog net niet verplicht dusen er veel wrakken van de weg, na de invoering van de APK in 1982 (?) moest je eerst met een stikkertje op de nummerplaat rondrijden ten teken dat je auto gekeurd was.
Nu waren op het Fordje vier verschillende autobanden gemonteerd. Om de haverklap lek, heel vervelend maar je leert er snel van. Hoe je een autoband ( het wiel bedoel ik eigenlijk maar u weet wat ik bedoel) moet verwisselen maar vooral dat je je moet redden als er geen hulp in de buurt is. Geen mobiele telefoon uiteraard in die tijd.
In die periode de roemruchte wijk Klarendal in het Arnhemse ontdekt waar nog wat van die autoslopers zaten in de woonwijk, kun je nu niet meer bedenken. Bij die autoslopers een aantal keren "nieuwe banden"gehaald en erop laten leggen door de heren aldaar. Het was vaak wel lachen, ook als ik eraan terug denk en erg behulpzaam ook met goedkope oplossingen. Uiteindelijk, na de zoveelste lekke band, vier nieuwe banden eronder laten zetten en dat was het eind van de gang naar de sloop. Boodschappen dus, toen bij de sloper, nu naar de winkel, dat ga ik doen. Dagelijkse boodschappen, ach ja, moet gebeuren.

Korte schets

Heel kort; ik vraag me weleens af hoe ik dat vroeger deed, hoe anderen het nu doen. Het politieke werk met een gewone baan combineren. Zij die dat wel moeten zie ik zwaar zuchten onder de enorme werklast en werkdruk die de combinatie van beiden met zich meebrengt. Onderhand ontstaat wel een beeld van mensen die alleen al druk zijn door dat ook zo te zeggen. Het was dus druk vanochtend, en vanavond om 19u gaan we vrolijk verder. Het is een Hell of a job geworden. Bewondering is op zijn plaats en het zal toch weer een hele kunst voor alle partijen zijn om een goeie lijst samen te stellen.

Het was vandaag ook de day after  en zodoende toch geprobeerd om een beetje afleding te vinden. Door lekker erop uit te gaan in het autootje, heerlijk was het, broodjes en drinken mee en dan gewoon een paar uur toeren. Waar we geweest zijn hoop ik morgen wat over te zeggen, bijzonder was het wel.

Met excuses voor de Engelse taal in dit stuk maar ik moet stoppen, eten en gaan vergaderen.

Schaduw over de dag

Een doffe dreun is het weer, na een maand nog een kat verloren. Heen naar de eeuwige jachtvelden en ja, verdriet hoort bij de dood. Hier zou eigenlijk vreugde moeten horen omdat de kat zwaar ziek was. Dat voelt niet zo, die vreugde, doordat in hem, een hele speciale kat van ons is heen gegaan.
Daarover hebben we vandaag nog wat nagefilosofeerd, hoe kan dat? Dat een kat zo speciaal is dat hij voor heel veel van ons een speciale kat was. Wat in die kat maakte dat hij niet alleen aaibaar was maar zelfs mensen die geen kattenliefhebbers waren dat lieten varen. We zijn er nog niet goed uitgekomen waardoor dat kwam. Het had in ieder geval, zo denken we, te maken met zijn grootte en grootsheid. Hij was wel iemand die wat uitstraalde. Een stoere kat vond ik eigenlijk de meest treffende opmerking vandaag. Stoer en daarmee aanvaardbaar ook voor de mannen in deze wereld. Want stoer was ie; type ruwe bolster blanke pit. Grote bek en een klein hartje.
Zo een die op een avond naar buiten sprintte, ineens in het donker was, om zich heen keek en dacht; shit, het is donker, het ziet er heel anders uit dan over dag en het op een sprintje naar het veilige binnendomein zette. Zo'n kat, altijd weer wat anders en meestal bijzonder.
Een grote vent die in een paar weken tijd zichzelf niet meer herkende in de spiegel en die "klein"was geworden, mager, geen eetlust en geen zin. Die geen levenslust meer had die een vreselijke ziekt eruit zijn lijf geperst heeft. Met geweld en met kracht in korte tijd een schim van zichzelf. Dat alles legt een schaduw over deze dag.

Over een half jaar, in de zomer, als we met lekker weer allemaal in de tuin zitten dan hebben we het daar niet meer over. Dan, als we aan hem denken en over hem praten,  dan toch vooral over de streken, de gekkigheden, aan het zeepje op het toilet waar ie gek op was en andere dingen.
Het ga je goed, jongen

Welvaart

Vaak zal ik het niet doen maar zo af en toe moet ik het met u even hebben over het klimaat in Nederland. Het politiek klimaat en daarmee ook het leefklimaat, in Nederland, in uw provincie, uw woonplaats en uw buurt.

Maar vandaag wil het vooral hebben over de welig tierende somberheid in Nederland. De welvaart is terug op het niveau van 6 jaar of tien jaar terug. Hadden we het toen zo slecht, ik dacht het niet, we hebben het daarna wat breder gehad, die tijd is weer even voorbij. We hebben het nog steeds goed alleen iets minder goed. Waar ik somber van wordt is van alle berichtgeving. Is het niet zo dat we, Nederlanders, elkaar in de put aan het praten zijn. Dat iedereen elkaar maar nabauwt over hoe slecht het gaat en hoe de crisis toeslaat. Ja natuurlijk is er een probleem maar het grootste probleem zijn de binnenlandse bestedingen, die  komen maar niet op gang en zorgen ervoor dat we, in tegenstelling tot andere economieën, het bijzonder slecht doen. Als de overheid geen vertrouwen uitstraalt dat het tij zich gaat keren dan is elke maatregelen overbodig. Hou dan maar op. U weet van mijn verbondenheid met een van de regeringspartijen. Als een van de voormannen, in het kabinet gezeten, gaat roepen dat de vooruitzichten op de arbeidsmarkt "voor de korte termijn niet rooskleurig" zijn, dan voel ik mijn maag ineen krimpen.  "Het is een bittere pil voor mensen die hun baan verliezen", zegt Asscher dan vervolgens. Ja haal je de koekoek, dat is een makkelijke dooddoener beste vriend. Jij zit daar om ervoor te zorgen dat de arbeidsmarkt zich verbeterd en niet om te constateren dat het een bittere pil is voor mensen die ontslagen zijn. Die kopen voor die boodschap geen droog brood. Je had moeten vertellen welke plannen er concreet klaar liggen en geen flauw verhaaltje over 100 miljoen voor bestrijding van werkloosheid onder jongeren en ouderen. Hier passen structurele maatregelen en geen schijntje ( relatief gezien dan) van 100 miljoen euro. Kom op zeg, wie bedonderd hier nu de kluit. De VVD pakt het signaal direct op en koerst alweer op nieuwe bezuinigingen en ziet in de slechte, voor een deel door de regering veroorzaakte, prognoses reden om de harde VVD maatregelen in het kabinetsbeleid te etaleren als onafwendbaar. Op de ongelofelijke flauwekul van schaalvergrotingen zal ik het hier nog maar niet hebben vriend Plasterk, weinig van het verleden geleerd, denk nog maar eens aan de Mammoetscholen. Waar de roep nu is om organisatiegraad op kleine schaal gaan we met het herinrichten van bestuurlijk Nederland vooral de andere kant op. Schaalvergroting is opeens het toverwoord. Onzin, ik kom daar nog wel op terug maar deze Blog gaat over de somberheid, er is een verschil.
Dat mensen zich dan afkeren van de politiek en voor een deel zoeken naar andere, buitenparlementaire, vormen van politiek soms bijna begrijpelijk. Als mijn PvdAer Asscher het al niet voor mekaar krijgt om tenminste zijn eigen achterban te verzekeren van zijn inzet in het verbeteren van de toekomst, hoe moeten de niet-fans zo'n optreden van de man beoordelen.
Staande op een kruising van belangen van landen en hun vertegenwoordigers, banken/bedrijven/instellingen en de gewone belangen en verlangens van mensen. Het doet me denken aan begin jaren tachtig. Niets mocht en kon want Nederland was zo arm. Onder de kabinetten van “van Agt/ Wiegel” en later Lubbers was Nederland er beroerd aan toe, somberheid troef, als nu. Geen toekomst en geen visie, behalve het Amerikaanse idee van een zo klein mogelijk overheid en de schaalvergrotingen en privatiseringen. 
Waar heeft het de USA gebracht?  Misschien wel over deze crisis maar dan maar voor een beperkt deel van Amerika, want 2 miljoen mensen in de gevangenis, 45 miljoen Amerikanen op het randje van het bestaansminimum, of in gewoon Nederlands; arm. Nog eens bijna een miljoen daklozen en zie de zegeningen van het tweede Beloofde land.
Het onophoudelijke zagen aan de fundamenten van de Nederlandse, naoorlogse samenleving begint vruchten af te werpen. We verzandden al in een gezichtendemocratie, hoe je overkomt is belangrijker dan wat je vindt. Die vorm van oppervlakkigheid is de wortel aan de doodskist van de democratie. Populisme kan zijn entree doen en we worden geregeerd en gedicteerd door tegeltjeswijsheden en one-liners.
Goed, het is me te doen om het gevoel in Nederland te keren. In de hoop dat anderen mij gaan nabauwen; het is hier zo slecht nog niet en de toekomst ziet er goed uit. Momenteel is het even iets minder maar het komt goed. Als regering zullen we heel veel energie steken in het aanjagen van de economie en in banengroei. De beste mogelijkheid om het met zijn allen weer beter te krijgen is als iedereen werk heeft en voor zijn eigen inkomen kan zorgen. Als mensen die dat niet aankunnen moreel en financieel steunen, zoals een ontwikkeld en zeer welvarend land zou moeten doen, uit de gedachte van solidariteit. Solidariteit is humaan, menselijk zo u wilt, gewoon, hoort zo en staat nooit ter discussie.  Dat is de boodschap die vandaag nog aan een ieder die het horen wil zou moeten worden gebracht.
Ter voorkoming van een Blog van Cubaanse lengte leg ik me een beperking op, ik stop hier maar met een muzikale boodschap.

Geen Blog

Het wordt niets vandaag, te chaotische dag, morgen beter? Nog een blauw schild voor morgen. Maandag wordt het weer wat.

Blog loos

Engels

Onze oudste was er met man en kinderen. We waren een beetje aan het praten toen het P-woord viel. Merkwaardig die vervuiling van de Nederlandse taal. Helemaal niet dat ik een taalpurist ben, maar deze gaat wat mij betreft wel erg ver. Voor mensen zoals bijvoorbeeld mijn moeder, de Engelse taal niet machtig, gaan al deze termen een brug te ver, a bridge too far. Er komt een tijd dat zij de conversatie niet meer kan volgen. Nu gebruikten wij vroeger thuis heel veel germanismen en er werd veel dialect gesproken. In ieder geval tussen mijn moeder en uw schrijver. Nu spreken wij een Neder-Saksisch dialect dat het midden houd tussen Midden-Geldersch en Geldersch-Overijsselsch ( ook aangeduid als Oost Veluws),  daarin zitten een aantal woorden die erg op het Engels lijken. Soms was het ook in het gewone Nederlands handig om dialect te kennen. Als in het dialect iets wordt uitgesproken als ie, biel(e), schrijf je in het Nederlands altijd met “ij”, dus bijl.

Fries heeft dat gebruik van Engelse woorden overigens nog veel sterker. Woorden als kaai, swiet en tsiis (of key, sweet en cheese) worden nogal eens aangehaald om de verwantschap tussen het Fries en het Engels te benadrukken. ( ©www.kennislink.nl)  

Dat was vooral in de oude talen zo, nu is dat meer weggevallen. Onze ( mijn) spreektaal is doorspekt met dialect behalve als we ervoor kiezen om algemeen beschaafd Nederlands te spreken. Als we onder elkaar zijn is dat anders, en onder elkaar is een wijd begrip. In mijn geval betekent dat niet het gezin waar ik de jongste spruit was, als onder elkaar. Mijn vader kwam uit de veenkoloniën en had zich juist afgeleerd om dialect te spreken, je kon ook echt niet horen dat hij uit die streek kwam, in tegenstelling tot sommige anderen. Mijn oudste broer verstaat het wel maar spreekt het niet. Onder elkaar is in dit verband met zus en moeder. In ons eigen gezin spreken de drie meiden geen van allen dialect, ze verstaan het wel maar spreken, nee. Onder elkaar is ook een deel van de vriendenkring en soms ook gewoon als je iemand treft die overduidelijk moeite heeft met het Nederlands spreken, overschakelen op dialect. 

Terug naar het Engels en het P-woord waarvan u zich natuurlijk de hele tijd al afvraagt wat dat moet zijn. Power-napp is het woord waar de hele discussie mee begon. “hij heeft al een lekkere power-napp gehad”; werd gemeld door onze oudste. Voor gewone Nederlanders; hiermee wordt bedoelt dat hij ( één van de kleinzonen) net een lekker hazenslaapje had genoten. U begrijpt dat ik ondanks het feit dat ik geen taalpurist ben hierover wel even de discussie moest aangaan. Een lekker hazenslaapje is voor mij net zo powerfull als het P-woord zelf.