dinsdag 31 december 2013

de Laatste Dag

Het is de laatste dag van het jaar en dat is altijd even een rare dag. Raar omdat het natuurlijk de kalender en de klok zegt dat het een nieuw jaar is, niet omdat het voelt als een nieuwjaar. Dat komt straks pas weer als de dagen langer worden en de zon aan kracht wint. Als de donkere dagen voor Kerst, en die hebben we genoeg gehad, verleden tijd zijn en we naar licht gaan, naar nieuw leven. Dan pas begint het nieuwe jaar. Dat verschilt elk jaar en is dus niet handig in een mooi diagrammetje, rijtje of op een andere manier vast te leggen.
Hoeft ook niet, het is maar een constatering. 
Het nieuwe jaar gaan we in met veel vuurwerk, zo horen we en steeds gevaarlijker. Het andere Klinkertje is er faliekant op tegen, het verstoord de fauna en onze hond ( en andermans honden uiteraard). Nu waren daar gisteren even over aan het praten en de meeste honden die we gehad hebben waren bang voor vuurwerk op tenminste één na. Die ging een rotje, en ander vuurwerk, apporteren als die werd weggegooid. Dat een hond niet bang is voor vuurwerk is mooi ( schotvast heette het in het jargon) maar dat de hond erachteraan gaat is minder fijn. In plaats dat de hond vast moest vanwege angst moest deze vast vanwege dit gedrag. Ik spreek over een tijd dat honden nog los mochten lopen in de bebouwde kom. Wat zijn er eigenlijk veel geboden en verboden bij gekomen is de eerste gedachte die ik heb maar is dat zo en hoe komt dat dan?
In de eerste plaats zijn de mensen verandert, we zijn van een wij samenleving naar een ik samenleving gegaan. Dat was altijd al wel een beetje aanwezig maar de laatste tien, twintig jaar heeft zich dat versneld afgespeeld, die omvorming. We vinden dat een hoop dingen niet kunnen of mogen maar dat geldt vooral voor de ander. Als het jezelf betreft is het anders, jij rijdt verantwoord te hard, jij hebt nooit de muziek te hard aan staan, altijd keurig behalve als het niet uitkomt. Jij mag dat maar als jij haast hebt en de ander houdt zich keurig aan de regels dan is het natuurlijk iets anders. Dan is het opzouten, wegwezen, slak, knuppel en andere woorden van gelijke strekking. Want ja; jij hebt haast dus iedereen aan de kant. Ben jij toevallig degene die geen haast heeft dan is de gene die wel erg hard rijd een aso, rijbewijs afpakken, etc.
De schuld ligt voor alles wat fout gaat in de bv Nederland altijd bij de ander. De zelfreflectie is soms ver te zoeken en dat is jammer, hoewel, hoewel er soms wat lichtpuntjes zijn en deze beweging een heel klein beetje op zijn retour lijkt. We anderen soms, ondanks de consequenties, weer aan durven te spreken op onverantwoordelijk gedrag. Niet altijd leuk om te doen, en soms doe ik het ook niet maar wel weer wat meer proberen. Succesvol; nou nee dat niet maar het geeft wel een goed gevoel en eigenlijk moet je soms, naderhand, wel erg lachen om de reacties. En om de motivatie waarom men iets wel of niet doet. 

Zo kom ik de laatste dag van het jaar een beetje door, beetje peinzen en overdenken. 


Het is de laatste dag van het jaar en dus ook de laatste Blog van dit jaar. Zo'n 250 Blogs en Blogjes heb ik weer op u los gelaten en volgend jaar ga ik verder, met u te verblijden, lastig te vallen, te vertellen, mijn mening aan u op te dringen en alle dingen die een Blogger mag doen.
Tot volgend jaar en heb een mooi 2014.

zaterdag 28 december 2013

Ei, Ei

Langzaam begin ik te wennen aan mijn mooie nieuwe machine, de eimac. Ondanks de ervaring op de eipad en de eifoon is het werken met deze machine toch nog weer net anders. op de eipad hoef je geen programma's te installeren maar je installeert de programma's door het gebruik van app's. Op de eimac moet je echt programma's installeren en daarvoor leek tot nu toe geen recept. Langzaam begin ik door te krijgen dat het slepen met de icoontjes en de verbindingen ertussen eigenlijk ook redelijk eenvoudig is. Ja hoor ik u al denken; alles wat je weet is tamelijk eenvoudig. Tot op zekere hoogte is dat zo maar er zijn dingen die je weet, die je kent of die je geleerd hebt die nooit makkelijk worden, dat kan ik u beloven. Op de eimac begint het mysterieuze gehalte van de machine wat terug te lopen en daar ben ik blij om. Anders blijft de noodzaak om telkens allerlei hulpbronnen aan te boren. Die weten wel maar hebben niet altijd mogelijkheid om de kunde ook over te brengen aan dit brein. Hetgeen hen overigens niet te verwijten valt maar het blijft een merkwaardig gevoel. Ineens ben ik van redelijk op de hoogte zijnde verworden tot een eimac digibeet. Mijn weg zoekende en dat is soms frustrerend maar soms ook erg leuk ( als het lukt tenminste). Wat wel op begint te vallen is de strijd tussen de imperia van de appel en de vensters.
Waar je met een gewoon agenda en mailprogramma goed bedient wordt kan hij ineens niet meer de agenda tussen de verschillende apparaten beheersen. Dat is toch vervelend maar meldt de een aan de ander; deze functionaliteit is niet meer opgenomen. Het kost je wat als je dat wil repareren, of je dat nu bij de appelmensen doet of bij de venstermensen. 

Voorlopig kies ik de goedkoopste oplossing en wacht, wat dat betreft, op betere tijden.

vrijdag 27 december 2013

Humeurig


Het blijft in veel opzichten een beetje donker. Binnen hebben we de lampen branden omdat het buiten maar niet veel lichter wil worden dan schemer. Die donkerte past wel bij deze dagen maar is nu toch vervelend aan het worden. We zijn toe aan een flinke portie zonneschijn. Dat schijnt nog een poosje op zich te laten wachten. Als zoveel dingen in het leven gaan we er niets aan veranderen. We kunnen hooguit onszelf verplaatsen naar plekken die meer zonlicht hebben. Voor het andere Klinkertje en mezelf is dat nu geen optie. Dus zoeken we de zon bij onszelf en proberen de laatste dagen van het jaar in een zonnig humeur door te komen,  veel meer opties hebben we niet en ook niet nodig denk ik. 
En u; een beetje zonnig in het hart of valt het nog tegen, beetje humeurig? 
We zien de komende dagen weer alle ellende van dit jaar voorbij komen in de jaaroverzichten en dan zijn we heel gelukkige mensen. En natuurlijk; het kan altijd beter maar ook veel slechter. Kijken dus naar alles wat je voor jezelf en je geliefden niet wil. Goed om bij jezelf een beetje zonnig humeur tevoorschijn te toveren. 

donderdag 26 december 2013

Kerst

Het zal u niet anders vergaan, teveel eten en drinken, te weinig beweging. Nu was het 1e Kerstdag 2013 eigenlijk wel redelijk mooi weer.Nu viel het met de beweging wel mee want als je wil gourmetten met een paar mensen dan staat de boel niet ineens op tafel. Daar moet eerst voor gewerkt worden.Heerlijk wel om te doen, muziek aan op de Top 2000 en glaasje lekkere rode wijn doen de rest.Onze mannen ( de kleinzoons) weer lekker verwend met cadeau's en met zijn allen een mooie eerste Kerstdag doorgebracht.Deze Kerst voor het eerst dat onze gasten met Kerst, sinds jaar en dag, verstek lieten gaan. Moest er wel een paar keer aan denken.Dat is so wie so met Kerst wel altijd een moment dat ik terugdenk aan de Kerstmissen uit mijn jeugd waarin we Tweede Kerstdag naar het noorden gingen zoals dat bij ons thuis genoemd werd. Mijn opoe, de moeder van mijn vader, was altijd weer Tweede Kerstdag jarig.Dus gingen we altijd naar het Noorden, weer of geen weer. Dat was altijd, voor mij als kind, een fijne dag. In de middag Billy Smart circus en ik ben zo weer terug in die jaren. Hopelijk denken onze mannen over 50 jaar ook zo terug aan die mooie Kerstdag in deze jaren.Fijne feestdagen nog.

dinsdag 24 december 2013

Ede Staal

Het is Kerstavond, en voor ik al te melancholisch wordt even Bloggen. De muziek staat aan want de laatste week niet eens veel tv gekeken want er was kijkradio op. Voor het goede doel zijn de jongens van het vroegere Hilversum 3 een week "opgesloten". Die zijn dan de hele dag en nacht te zien op een tv themakanaal, en de gesponsorde muziek te horen. Soms mooie en lang niet gehoorde, soms van die vreselijke dance, enig leuke daaraan zijn de massa die al springend meedansen. Het gaat uiteraard om het goede doel, a serious request: een ernstig verzoek vertaal ik maar vrij. Dit jaar voor toiletvoorzieningen. Volgend jaar voor het 10e jaar, daar zullen ze wel een happening van maken, zo langzaam zullen ze richting de 100 miljoen opgehaalde Euro's gaan. Het hoort er echt al een beetje bij.Na deze week is het tijd voor de Top 2000 waar ze meest nummers "from my generation" laten horen. Het gedoe over de nummer 1 en platen die door al te enthousiaste fanclubs te hoog eindigen volgens de redactie van het vroegere Hilversum 2. Dat maakt zelfs dat sommige artiesten er niet inkomen, de schaduwzijde van deze overigens geweldige lijst, en tijd. Ede Staal doe ik hier een pleidooi voor, mooie artiest, overleden in 1986 en vooral bekend in het Groningse waar nog wat familiaire roots liggen. Een mooie en warme stem en mooie liedjes heeft de man. Een variant is gelukkig hebben we de foto's nog maar in dit geval is wat geluidsmateriaal bewaard gebleven en wat filmmomenten met optredens van de man. Veel is het niet maar wie tijd heeft de komende dagen: Ede Staal.






zaterdag 21 december 2013

Jarig

Onze jongste is jarig vandaag, zo net voor Kerst. Dat hadden het andere Klinkertje en ik beter moeten plannen. Het is niet anders want je kan meestal je acties van zo lang terug niet meer veranderen. Zo ook nu niet en het gevolg is dat de jongste altijd jarig is als het meestal niet uitkomt, voor anderen dan. Zo net voor Kerst zijn mensen met andere dingen bezig en dat is te begrijpen. Nu is onze jongste al haar leven lang op dezelfde datum jarig en daardoor wel een beetje gewend aan het feit dat wegeen  dranghekken hoeven te plaatsen voor al dat bezoek.Evengoed zou je toch wensen dat het iets anders is, bovendien is er weer een vaste bezoeker afgevallen waardoor de spoeling nog dunner is dan anders.Laten we ons humeur er door bederven, welnee. Vanmiddag en vanavond hebben we met of zonder bezoek gewoon een fijne dag. Lekker kletsen, eten en drinken. Malibu en Silver Strike is gehaald of al aanwezig, er is een lekker uien-kaasstokbroodje en nog veel meer.Kortom, met ons geen medelijden maar wie nog zin heeft, wees welkom.En onze jongste, van harte gefeliciteerd meisje, vandaag de 21e verjaardag.

vrijdag 20 december 2013

Onrust

Binnen de lokale politiek begint het naar een eindpunt te gaan, en daarmee ook naar een beginpunt. Verkiezingen beginnen hun tol te eisen doordat mensen wel of niet op een lijst staan, niet willen, juist wel, veel te laag, niet op de juiste plek. Het begint te schuiven en is daarmee een chaotische periode. De periode waarin de plannen voor erna gesmeed worden en waarin de coalities al worden gesmeed.
Zo ontstaan nu allerlei afsplitsingen van mensen die zich tekort gedaan voelen door hun partij, hun commissie die gaat over de leden van de lijst met kandidaten voor de volgende verkiezingen. Een raar fenomeen is het en waar mensen zich te kort gedaan voelen is het een kwestie van politiek beschouwen. Beschouwen als een samenkomst van mensen met idealen, die zich voor die idealen willen inzetten en daar het eigen belang aan ondergeschikt maken. Of is het een samenkomst van allerlei mensen die er komen ter meerdere eer en glorie van het eigen ego.Er zijn vast wel tussenvormen te bedenken, en die zijn er ook maar om het huidige theater en het toneelstuk wat nu wordt opgevoerd aan u te schilderen lijkt me deze vergelijking de beste.
De onzekerheid over de politieke toekomst is aan het neerdalen in de gedachten en de acties van de raadsleden en bij het college. Nu deze gemeente het meest in het nauw zit, juist nu besluit de burgervader naar een andere gemeente te verkassen en besluit een optreden in het krantenartikel met de woorden; ik zal nog wel eens aan Brummen terug denken. In de vorm van grap denkt hij overigens ook al vooruit en laat Doetinchem weten dat hij over een aantal jaren zijn opwachting in Arnhem wil maken, maar dat terzijde.De onrust spat eraf en hoewel het nu toch Kerstreces zou moeten zijn denk ik dat er nog van alles te gebeuren staat de komende weken. We gaan het weer meemaken, wordt vervolgd.

dinsdag 17 december 2013

Kaartjes

De periode is aangebroken dat de bezorgers aan de deur bellen om een kaartje met hun beste wensen af te geven.Of het typisch Nederlands is weet ik niet, wij hebben er mee van doen. Wat moet je met die goed bedoelde kaartjes die als achtergrond hebben om nog een extra centje voor de bezorger binnen te halen.Het begon met de gewone krant, het dagblad. De jongen of het meisje die dag in, dag uit, behalve de zondag, je krant bezorgd. Als dat nog goed gebeurd ook is het helemaal mooi en is je dat wat waard.
Daarna kwamen de bladen die je nog gerust gewenst kan noemen zoals de regionale blaadjes als, bij ons dan, Klaverblad en Regiobode. Komen in 1x in de week dus die krijgen heel wat minder. Nu komen ook de concerns aan de deur die de reclame bezorgen en daar wordt ik wat ongemakkelijker van.
Echt ongevraagd en misschien, ten dele, ongewenste papierstort door je brievenbus. Reclame waar ik niet op zit te wachten en die meestal redelijk ongelezen naar de oud papierbak verhuisd. Wat ga je zo'n kind wat aan de deur staat nu geven? Niets zegt u, ja daar ben ik heel slecht in, dat geldt overigens ook voor alle collectes die langs komen, altijd wat geven is het devies.Maar goed, de bijna ongewenste reclame, en het meisje wat ze bezorgd komt aan de deur, en nee; ik kan het niet, en dat is precies waarop gerekend wordt. Een paar Euro’s zijn haar deel en natuurlijk, jij ook fijne feestdagen.

zondag 15 december 2013

Hoezo Blogloos?

Verontrustend telefoontje, al de hele week niet geblogd. Nu is dat niet helemaal waar maar het klopt wel dat het even wat minder is. In plaats van OS Windows overgeschakeld naar OS Mac, of zoiets. Het is echt een mooi en geweldig apparaat, een alleskunner. Wie de desktop of laptop afgeschreven weet en een nieuwe koopt weet wat een gedoe het geeft om op te starten. Die ellende hoef ik allemaal niet te vertellen, verloren wachtwoorden die een poos later er wel weer zijn, inlognamen, codes, en wat al niet niet. Programma's die niet werken, er niet meer zijn, en ga zo maar door.
Daar probeer ik me manhaftig doorheen te slaan en dat geeft weinig tijd om nog hier en daar een Blog te schrijven. Hopelijk zit het deze week weer in de lift want het is wel beroerd. Even wat ellende van je afschrijven biedt een mooie uitlaatklep. Helaas is er deze week weinig tijd want alle avonden bezet. Donderdag is dan de kers op de taart, de slagroom op het advocaatje; nieuwe opnamen voor SBS6 waarin het andere Klinkertje weer haar opwachting mag maken. De locatie is opnieuw de steengroeve in Winterswijk, een thuiswedstrijd dus. 

vrijdag 13 december 2013

Toeren

Het was weer net even toeren uithalen want nadat het andere Klinkertje en ik nieuwe computerspullen hebben gekocht en we diverse malen de vraag kregen over een extra verzekering vloog vanavond ineens een kop koffie over onze eet- en werktafel. Iets wat in de drie, vier jaar dat ie er staat nog nooit gebeurd is.
Geen extra verzekering, meneer? Welnee, ons gebeurd nooit iets dus geen verzekering. Al dat extra geld en waarvoor. Nu doet zich het merkwaardige geval voor dat er een verzekering kon worden afgesloten; 1 bedrag en zoveel jaar verzekerd, wel gedaan. Bij een andere moesten we echt elke maand een klein bedrag betalen en dat doen we dan weer niet want de vele kleine maakten even goed een behoorlijk grote.

Nou ja, ik ga nog maar eens een lekker kopje koffie halen. Het spul blijft nog even in de verpakking en de rest van de avond twijfelen of we dat goed hebben aangepakt. 

maandag 9 december 2013

Nelson

De man is niet meer, gestorven op 95 jarige leeftijd. Voor mij eeuwig verbonden met Zuid-Afrika, Outspan, Sietse Bosgra en Apartheid welke laatste tijden lang het bekendste Nederlandse woord in de wereld.
"Der letzte Held ist gestorben" zo kopte, ik dacht de FAZ( Frankfurter Allgemeine Zeitung). Inmiddels is er al zoveel gepubliceerd dat ik de weg kwijt ben wie wat heeft geschreven. Een held was hij, van velen, zeker in mijn kringen waar hij symbool is voor het goede, van wijsheid en van menselijkheid. Hij was geen heilige, een gewoon man in dat opzicht met zijn fouten. De manier waarop hij met de situatie van Winnie omging was menselijk voor hem maar onmenselijk voor de nabestaanden van Stompie Seipei. Om maar aan te geven dat niets menselijks hem vreemd was.
De laatste held; na Gandhi en Luther King jr; hoop gevende helden. Obama had het kunnen worden maar is verstrikt geraakt in politieke spelletjes en dat is jammer want de wereld is wel toe aan een nieuwe hoopgevende held.
Een tijdperk gaat aan me voorbij als ik denk aan deze man en de manier waarop hij is om gegaan met zijn situatie en de situatie van velen. Deze foto, met bijhorende tekst vind ik het meest tot de verbeelding spreken over zijn vertrek uit Robbeneiland. 
Het leven zal doorgaan, ook zonder Mandela maar er is een anker weg en dat gaan we merken. Vooral gaan de Afrikaanders dat merken want hoe goed bedoeld ook, mensen als Oliver Tambo en in de tegenwoordige tijd Jakob Zuma kunnen of konden niet in de schaduw staan. En als er 1 continent behoefte heeft aan hoop dan is het Afrika want het continent is nog immer verdeelt en toneel van bloedige oorlogen, raciale en godsdienstige zuiveringen. Met een ongekende hoeveelheid geweld en daarvan lijkt het einde niet in zicht.
Heeft Nelson daarin wat kunnen betekenen is dan de vraag want nu niet meer zo opportuun. Het heeft nog veel voeten in aarde om dat te veranderen en dat kun je niet in de schoenen schuiven van een man. Hij was niet oppermachtig maar wel machtig in het geven van vertrouwen en hoop. Zo zal ik aan hem denken, een laatste held. 

vrijdag 6 december 2013

De Vijfde Dag

Van West naar Oost en verder, zo had deze Blog kunnen heten. Of de drie pontentocht want met pijn in het hart zijn we de terugreis begonnen. Als ook op de heenreis laten we ons leiden door de navigatie die we echter een beetje moeten misleiden anders stuurt ie ons precies dezelfde weg terug. Die hebben we wel gezien en we gaan voor een tocht dwars door Brabant, van west naar oost. Uiteindelijk belanden we telkens zo op de grens van Brabant en Gelderland en is het wel Noord(en) van Brabant en het zuidelijke deel van de Betuwe. Een afwisselend landschap trekt aan ons langs waar we in het begin van de rit zelfs nog over de ons bekende Groen Kruisweg kwamen en ook bekend eindigde bij het Berg en Dalse van Nijmegen. Een afwisselende rit die genoeg tijd had om nog foto’s van vogels te maken en onze vakantie eens lekker verbaal te herhalen. De belevenissen waren er voldoende om de hele dag door slechts op de achtergrond Genesis te draaien en eer zelden naar te luisteren dan wel mee te zingen.
Zoals wel vaker eindigden we in Duitsland omdat er gen zin was om erg bekende wegen tegen het lijf te lopen en zeker niet om Nijmegen op vrijdagavond door te rijden. Dus onderlangs en via het in zeer Kerstige sfeer zijnde Kleve richting de Nederlandse grens terug. Natuurlijk eerst nog even heerlijke boter en broodjes gekocht om in Arnhem onze jongste op te pikken en vervolgens via een bekende weg, het is niet te vermijden, naar huis te rijden.
Thuis, ons Uussie waar we direct na aankomst, door een verdrietig bericht van de buren in de realiteit terug gebracht worden. Raar maar waar, er waren precies vijf minuten voor nodig en we waren thuus.

donderdag 5 december 2013

De Vierde dag

Het is feest, het gaat stormen en hoewel bij het opstaan het er nog erg rustig uitziet is de belofte voldoende. Afspraak is dat we vanmiddag naar het strand gaan maar eerst nog wat van Zeeland bekijken. Als het via Domburg naar Westkapelle gaat steken we de dijk over en via de geasfalteerde zeewering rijden we er. Heel stuk langs de zee en nadat we even zijn uitgekeken rijden we verder door het Zeeuwse land. Door Vlissingen waar we een tijdje op de boulevard de Westerschelde bewonderen, mooi mooi.
Wat een land en verder, nogmaals over de Zeelandbrug en door Zierikzee. Wat een mooi bewaard oud vissersplaatsje is dit toch. Een mooie en een lelijke toren, wat dat betreft zien de voormalige zeesteden er hetzelfde uit. Op weg naar de Oosterscheldekering (OSK) beginnen de borden aan de kant van de weg op te lichten, de OSK gaat dicht of is al gesloten. Allerlei mensen rijden met spoed door en wij dus ook. Nadat we gepasseerd zijn zien we dat hij echt dicht gaat en dat is maar goed ook. Het gaat er echt heel erg tekeer en je moet het stuur van de houden goed vast houden en je moet de hele rit erover flink corrigeren om in dezelfde rijbaan te blijven.
Vanmiddag naar het strand, wat een belevenis. Gezandstraald en wel laat het andere Klinkertje zich verrassen door de zee. Op het moment dat ze nog een mooie foto wil nemen laat de zee, door het laten vollopen van een laars met zeewater, weten dat ze er is.

Gevolg is dat we terug gaan naar ons Uussie onder de belofte aan onszelf dat we nog even de auto pakken. De auto pakken om vervolgens nogmaals naar Westkapelle te gaan en pakken we ons eigen Sinterklaas cadeau uit.

De zon gaat bijna onder, de zee is woest, de bewolking breekt en wij mogen nog een prachtige zonsondergang beleven. Wat een dag, de laatste van deze vakantie helaas.

woensdag 4 december 2013

De derde dag

Wat een rare en mooie week is het deze week. Vandaag al vroeg op het strand en lopen. Gewandeld hebben we tot op de max. 
Op het strand wandelen is een beetje vermoeiender dan te doen gebruikelijk en dat was te merken aan de bovenbeenspieren die gedurende de wandeling afkoelden. 
Maar goed, erg mooi en het was eenzaam op het strand, niemand gezien behalve een paar werkers die zand van het duin naar het strand brachten? Het had iets van water naar de zee dragen.
In de middag nog naar de Neeltje Jans geweest. Wat een werk is dat geweest, de havens en een enorm groot gebouw zijn er nog. Een soort van levende tentoonstelling is het halverwege de Oosterscheldekering. Via een weg langs het Veerse meer weer terug. We komen langs dorpjes die geheel uit tweede woningen lijken te bestaan, slechts hier en daar merk, of zie je dat er gewoond wordt. In ieder geval die dag. Veel staat opgeslagen, gordijnen dicht, in ieder geval een onbewoonde indruk.
Terug gekomen in Oostkapelle naar de winkel, en thuis eten gemaakt. Heerlijk, want we drinken vanwege de vakantie er nu een rood wijntje bij.
Vervolgens lekker op een oor . Na een klein uurtje heerlijk gedoucht. Doordat er een soort van stortdouche in het huisje is geïnstalleerd moet ik me bijna dwingen om het douchen een beetje te beperken, oh oh wat lekker.
Bij het nieuws wordt ons nog een mooi weerscenario voorspeld waarvan wij bij voorbaat al iets hebben van; hoe is het mogelijk. Dat dit ons gebeurd.

Het scenario; Morgen wordt hoog water en storm voorspeld aan zee, springtij en de Oosterscheldekering gaat dicht,  we hebben de laarzen al klaar staan.

dinsdag 3 december 2013

De tweede dag

Het andere Klinkertje is in vorm en nadat ik, toen we om half tien in de ochtend op het strand stonden, nog enigszins protesteerde liepen we toch richting de toren in de verte. 
Het lijkt wel een vuurtoren zeg ik nog, nou dat zien we straks wel. Behalve de toren zien we nog een aantal gebouwen vlakbij het strand staan en we kijken dus op een toren en een aantal gebouwen in de verte. Het lijkt nog wel ver probeer ik nog maar geen tijd om daar bij stil te staan want de aandacht moet verdeelt tussen een onbekend vogeltje en een schip in de verte die later de boot van de Kustwacht blijkt.
Het is zwaar lopen op het strand, telkens de wat steviger zandlaag zoeken hoeken we als het ware het strand over. Het is bovendien lekker weer, anders dan beloofd en dat vinden we niet erg. Veel beter eigenlijk maar in de zon op het strand wordt het algauw warm, in de schaduw van de duinen te koud. Het is altijd wat, maar het mooie weer accepteren we met genoegen.
Vervolgens, na snel geluncht te hebben, naar het oude stadje Veere, wat een museale pracht. Het andere Klinkertje had er nog herinneringen aan en die bleken met het geheugen te kloppen, en dat is altijd fijn.

Gisteravond bleek het donders donker in de omgeving van t Uusje en dat vroeg om maatregelen. Een betere zaklamp moest gekocht en dat bleek nog een hele zoektocht. Zelfs een campingshop en een soort Boerenbond boden geen oplossing. Tot slot naar een bouwmarkt waar ze een goeie hadden. Nu maar zien of ie het doet, dadelijk ga ik het proberen.

maandag 2 december 2013

De eerste dag

Het leek een hele onderneming maar uiteindelijk waren we om 10u weg. 
Op weg naar Zeeland, voor het andere Klinkertje en mezelf de meest onbekende van alle provincies. Ervoor gekozen de mooie route te rijden en dat bracht ons nog naar mooie plekken, en minder mooie. De mooie route kan je aangeven op je navigatieapparaat en hoewel anders altijd eigenwijs wat anders doen hebben we deze keer de plaatjes maar gevolgd. Heel weinig snelweg, en toch langs Rotterdam gekomen. Toen was het even niets en nadat we al een poosje dachten in Zeeland te zijn stond daar opeens het bord Zeeland. Fout gedacht dus, een deel van Zuid-Holland lijkt dus op Zeeland, niet erg.

We waren er dus en nadat we naar Nieuwerkerk waren gereden om reden van een familie-achtige foto reden we verder. Over de Zeelandbrug en verder. Hoe vlak is dit land en toch weer anders dan bijvoorbeeld Groningen of de polders. 
Ondanks het trage rijgedrag waren we er eerder dan verwacht en wat doe je dan. In ons geval is dat snel kijken waar we moeten zijn en dan boodschappen doen, dan hoeft dat straks niet meer. Het geeft ook een beetje indruk van waar we beland zijn en die eerste indruk is niet verkeerd. 
Boodschappen gedaan en toen was het tijd om aangekomen bij ‘t Uusje te zien wat een prachtig huisje dit is, in het bos. Doordat de klok doortikt en het om deze tijd van het jaar snel donker wordt hebben we snel de auto uitgepakt, de schoenen aan en naar het strand, heerlijk was dat na de lange zit. Voor het eten nog een glaasje mooie rode wijn en onze eerste dag was gebakken.

zaterdag 30 november 2013

Feestdagen

Mijn enige broer belt; hoe is, hoe gaat het? Ja, eigenlijk wel goed zeg ik tegen hem zonder de waarde ervan goed in te schatten. Het gaat eigenlijk wel goed wil zeggen dat we aan het terugvallen zijn in onze routine.
De komende maand, december zal wel een bijzondere worden want voor het eerst zonder pa en ma. Boeken vol kan ik schrijven over hoe wij vroeger, maar ook later met en zonder kinderen, de feestdagen doorkwamen. In een grote roes eigenlijk want het belangrijkste thema bij ons thuis was dat de feestdagen toch vooral een familiemaand was, en gezellig.
Mijn moeder maar vooral mijn vader was een kind van de oorlog en daarmee was de zekerheid van eten belangrijk. Het vieren van de feestdagen speelde zich vooral rond om het eten. wat eten we eerste Kerstdag en wanneer bakken we de oliebollen, en niet te vergeten de appelbeignets. Dat waren belangrijke vragen voor hem zoals hij in de vroege herfst op strooptocht ging bij de boeren in de omgeving die aardappels verbouwden. Nu ging er een 6 tot 7 mud aardappels door in een winter en dus was het voor een boer een mooie bijverdienste als wij de aardappelen afnamen. Gek genoeg was hij, zodra het op aardappels aankwam niet zo op de centen. Waar anders behoorlijk kritisch op het uitgavenpatroon werd gelet dat ging bij aardappelen minder op, ze moesten vooral goed en lekker zijn. Een kilootje hier en daar gehaald en de keus gemaakt.
Eten was een belangrijk goed want voor zijn, en hun generatie, niet vanzelfsprekend. Dat er iets was en dus was deze maand de uitlaatklep om lekker te eten en het fijn met elkaar te hebben. Leuke dingen te doen en vooral zoveel mogelijk samen te zijn. Dus hoe gaat het? Ja, eigenlijk wel goed maar het wordt nooit meer hetzelfde, dat is zeker. Dus zegt uw schrijver, deze maand wordt mooi gezellig en leuk, zoveel mogelijk samen dingen doen. Lekker eten en drinken en het goede van het leven vieren want het is voorbij voor je het weet. Deze feestmaand bedoel ik dan, gewoon genieten, we hebben het geleerd van ze en aan het eind van het jaar, op weg naar een nieuw jaar zal ik aan ze denken. Hopelijk hebben we het dan leuk en gezellig, ook voor onze kinderen en kleinkinderen en zullen ze later zeggen; het was fijn bij de ouwelui. Hoe gaat het? Het gaat gewoon goed.

vrijdag 29 november 2013

Reces

Het reces is een plaatselijk reces, eigenlijk is het alleen ons reces. 
We gaan er even tussenuit want we gaan de midweek die het andere Klinkertje met de Prachtplekken heeft gewonnen volgende week innen. Naar een, voor ons, onbekende provincie die Zeeland heet. 
Beiden zijn we er op doorreis of een dagje geweest maar nu een midweek in een voormalig boswachtershuisje vlakbij de kust in Zeeland.
Nu ben ik zelf voor bosmens want komende van de Veluwe is het bos een natuurlijke bron van natuur. De zee kan ik wel waarderen maar het blijft vooral een enorme bak met water. Je moet echt meer je best doen om de variëteit in natuur te ontdekken. Die zal dan vooral liggen in het gebied voor de zee, de duinen.

We gaan het beleven want vanaf maandag welkom in Zeeland, lekker tijd om even wat te rusten en bij te komen van de afgelopen periode. Even de kop leeg en weer doorgaan. 

dinsdag 26 november 2013

PTT

Zondagavond een half uur aan de telefoon gehangen met de vrienden van de voormalige telefoon en telegraafdienst in Nederland, door mij nog vaal aangeduid als PTT. Nou de opvolger ervan, daar had ik mee van doen. Nadat ik de gebruikelijke wachttijd met erg slechte muziek had overbrugd er een echt persoon aan de telefoon zich meldde kon ik hem vertellen wat ik wilde. Het opzeggen van het Sport1 pakket. Dat kan je gek genoeg gewoon op je televisie aanzetten maar als je ervan af wil moet je toch echt even bellen. Met een gratis servicenummer en zo geschiedde dus.
Ja hoor meneer, dat kan, opzeggen van Sport 1, zeker vanwege het einde van het F1 seizoen vroeg de behandelend verkoper quasi geïnteresseerd. Ze hadden het druk en zelf de systemen waarop gewerkt wordt door de dames en heren achter de telefoon zijn heel traag ( hé, waar ken ik dat van) en hij vraagt om begrip. Het is druk. Druk met opzeggingen van Sport 1 denk ik dan maar want wat een waardeloos seizoen. Zelden een spannend moment en zeker waar het de eigenlijke competitie aangaat, het wereldkampioenschap voor de coureurs; geen donder aan. Tot de zomer kon het nog wel een beetje alle kanten op maar erna; flut, waardeloos en dit doet die sport geen goed Bernie. Het was niet voor niets zo druk en er zijn veel mensen afgehaakt en ik ben benieuwd wat het moet snel veel beter worden anders ben ik niet alleen bij Sport 1 afgehaakt maar ook bij de Formule 1 zelf.