Mobiel

Opmerkelijk is het voor mezelf dan dat ik telkens op andere plekken( plaatsen in goed Nederlands) mijn Blog aan het schrijven ben. Nu zit ik in de auto en de techniek staat voor niets want een Blog aan het schrijven. Vanmiddag was de oudste op bezoek, met echtgenoot en de jonge spruiten en kwamen we even over het volgende te spreken. Dat zij nu de ouders van hun kinderen zijn maakt dat er ook nieuwe rollen in het verschiet liggen. Dat er nu, in onze familie een generatiewissel aan het plaatsvinden is. Dat, toen onze oudste een heel kleintje was, er thuis noch computer nog een iPhone binnen handbereik was. Anders nog, deze moesten nog uitgevonden worden.
Dat is eigenlijk een gek gegeven, als we nu bekijken wat we als onmisbaar inschatten dat, toen onze oudste jong was, heel anders lag. Een kleurentelevisie was wel een beetje de standaard aan het worden en we zaten midden in een gevecht tussen Betamax, video2000 en Vhs wat betreft de standaard voor videorecorders. De voorganger van de Dvd recorder. Over het feit dat een cd weliswaar mooi klonk maar weinig passie had ten opzichte van de grammofoon, daaraan werden hele discussies gespendeerd. Een andere tijd, u zegt het. Allerlei apparaten zijn nu mobiel, maar als je ze wil benutten moet vooral de geest mobiel blijven. Hier wilde ik nog een slimme opmerking maken als, het lijkt wel Mobilitas mentis? Ik doe het maar niet.

de Phoenix

Ben aan tafel gezeten boven in het kamertje, tja zo noemen we de kleinste slaapkamer nu eenmaal. Aan de die tafel zit ik een beetje te werken aan onze oude desktopcomputer, misschien wel niet moeders mooiste maar wel voorzien van een prachtig mooie monitor van HP. Één van de mooiste die we ooit hebben gehad, het afscheid hiervan en op naar de laptop viel oma A. dan ook zwaar. Met die computer was ik nog even bezig want toch nog maar even geprobeerd wat ie nog wel of niet deed en dan gebeurd wat ik in ieder geval niet voor mogelijk had gehouden.

Uri Geller's lepel

Boven elke verwachting, eigenlijk een Uri Geller truc, zo herrijst onze desktopcomputer uit de spreekwoordelijke as, als een Phoenix. 

Wonderlijk want na een stilstand van bijna een jaar moet ie binnenkort verhuisd. Het kleine( niet te verwarren met kleinste) kamertje in huis gaat zijn oude functie weer oppakken. Van oorsprong een slaapkamer, daarna kamertje voor van alles en nog wat, en dus o.a. Berghok voor deze computer en nu weer slaapkamertje. Voor wie hoef ik u vast niet te verklappen, het gaat de laatste tijd over bijna niets anders.

Goed, de computer dus, moest dus ook van zo'n plek en naar elders verhuizen. Waarvoor eigenlijk, hij doet het toch niet meer. Tja, weg doen is altijd nog een optie en zo is de het kamertje mooi leeg aan het worden en de zolder mooi vol.

De computer heeft er weer een jaartje bij, dank zij Uri.

Het grootste bezit

Het grootste bezit heet het dan. Vandaag even op de koffie bij onze oudste, man en de kinderen ( onze kleinkinderen). Heel gezellig allemaal, nog een kraamverzorgster aanwezig en iemand die het gehoor deed testen. U hoort mij niet, allemaal belangrijk, echt waar. Daar ga ik het ook niet over hebben maar waar ik het wel even over wil hebben is verwachtingsmanagement. Daar bedoel ik mee dat het geen pas geeft als oma en opa op bezoek komen, op visite zijn bij de heren, dat zij net doen of oma en opa niet bestaan. 

Mijn eega sinds dertig jaar die na de vorige honderdste Blog oma A. gaat heten en ik zijn gewoon geboycot. De heren hebben werkelijk in de periode dat wij er waren ( ongeveer twee uur) geen mond open gedaan, geen kik gegeven, geen poging gedaan om wakker te doen en daarmee voor ons een kans minder om ze eens lekker op de arm te nemen, om te knuffelen.

Ja ja, sterallures, diva gedrag dat is het. 

We doen het ermee, we houden toch wel van ze, veel, heel veel; hoeveel? Veel!!

Heerlijk toch, om op te vreten. Morgen weer wat anders; deze kan elke dag, de laatste zinnen dan.

100

Met een beetje plussen en minnen kom ik op honderd. Nee, lachebekken, niet mijn leeftijd maar aantal Blog's wat ik in de laatste maanden geschreven heb. Sommigen draaien hun hand er niet voor om maar voor mij was het wel een hele overwinning, dat schrijven over wat je zo tegenkomt of wat een ander nu eens echt moet weten. 
Van mij, van mijn omgeving of van de wereld, en dan hoe ik dat zie, bekijk, beleef, etc. Ja, toegegeven, aan de wereld ben ik nog niet zo toegekomen. Over politiek kan ik elke dag wel schrijven maar volgens mij wordt dat erg ééntonig. De kleur van de Blog bij voorbaat bepaald en daarom misschien minder interessant. Over politiek wordt al zoveel geschreven, ik zou dan eerder nog een site beginnen onder de titel; "voor wie niet van politiek houd", of iets afgezaagder; "politiek voor beginners".
In ieder geval niet hier; hier moet het ook nog een beetje gezellig blijven, jawel. Gezellig is een prachtig Nederlands woord wat in bijna geen andere taal goed is omgezet. 
Gemutlich is toch wat anders, hauslich en heimisch ook, toch? De Engelsen doen hun best maar moeten dan toch kiezen uit tenminste drie woorden; homy, intimate en cosy waarvan het laatste het dichtst in de buurt komt van wat wij, Nederlanders, bedoelen met gezellig.
Dat is ook wat ik met deze Blog bedoel; ik kan met gemak even wat associëren en vervolgens wel weer op m'n punt terecht komen. Geen punt. Honderd dus, bijzonder; nou nee. Voor mij bijzonder; nou ja. Sta niet bekend als iemand met het hart op de tong, wat sceptisch tegenover mezelf en de wereld.
Relativiteit is een woord wat ik had kunnen bedenken ( tot op zekere hoogte dan) en zo is het ook met de eerste honderd want de discipline drijft mij voort en zegt dat die tweede en derde honderd er ook gaan komen. In mijn wereld is zoveel te beleven dat het jammer is u daarvan geen deelgenoot te maken en dat blij ik dus doen. De volgende honderd gaan we vieren, hoe weet ik nog niet, maar wellicht onderwerp voor een volgende Blog. Wat wel nieuw wordt is dat de lay-out enigszins gaat veranderen. Comic Sans MS is mijn favoriete lettertype, die ga ik gebruiken en de grootte maakt het waarschijnlijk wat beter leesbaar, voorbeeld; zie onder.
Altijd een beetje vernieuwen maar voorzichtig hè, dan breekt het lijntje niet.
Morgen nummer 101; waarover; nog geen idee. Dat is ook het leuke en spannende ervan; nooit weten wat er dan weer aan de hand is of waarover het dringend nodig is te schrijven.
Geert



Met een beetje plussen en minnen kom ik op honderd. Nee, lachebekken, niet mijn leeftijd maar aantal Blog's wat ik in de laatste maanden geschreven heb. Sommigen draaien hun hand er niet voor om maar voor mij was het wel een hele overwinning, dat schrijven over wat je zo tegenkomt of wat een ander nu eens echt moet weten. 
Van mij, van mijn omgeving of van de wereld, en dan hoe ik dat zie, bekijk, beleef, etc. Ja, toegegeven, aan de wereld ben ik nog niet zo toegekomen. Over politiek kan ik elke dag wel schrijven maar volgens mij wordt dat erg ééntonig. De kleur van de Blog bij voorbaat bepaald en daarom misschien minder interessant. Over politiek wordt al zoveel geschreven, ik zou dan eerder nog een site beginnen onder de titel; "voor wie niet van politiek houd", of iets afgezaagder; "politiek voor beginners".
In ieder geval niet hier; hier moet het ook nog een beetje gezellig blijven, jawel. Gezellig is een prachtig Nederlands woord wat in bijna geen andere taal goed is omgezet. 
Gemutlich is toch wat anders, hauslich en heimisch ook, toch? De Engelsen doen hun best maar moeten dan toch kiezen uit tenminste drie woorden; homy, intimate en cosy waarvan het laatste het dichtst in de buurt komt van wat wij, Nederlanders, bedoelen met gezellig.
Dat is ook wat ik met deze Blog bedoel; ik kan met gemak even wat associëren en vervolgens wel weer op m'n punt terecht komen. Geen punt.
Honderd dus, bijzonder; nou nee. Voor mij bijzonder; nou ja. Sta niet bekend als iemand met het hart op de tong, wat sceptisch tegenover mezelf en de wereld.
Relativiteit is een woord wat ik had kunnen bedenken ( tot op zekere hoogte dan) en zo is het ook met de eerste honderd want de discipline drijft mij voort en zegt dat die tweede en derde honderd er ook gaan komen. In mijn wereld is zoveel te beleven dat het jammer is u daarvan geen deelgenoot te maken en dat blij ik dus doen. De volgende honderd gaan we vieren, hoe weet ik nog niet, maar wellicht onderwerp voor een volgende Blog.
Wat wel nieuw wordt is dat de lay-out enigszins gaat veranderen. Comic Sans MS is mijn favoriete lettertype en de grootte maakt het waarschijnlijk wat beter leesbaar. Altijd een beetje vernieuwen maar voorzichtig hè, dan breekt het lijntje niet.
Morgen nummer 101; waarover; nog geen idee. Dat is ook het leuke en spannende ervan; nooit weten wat er dan weer aan de hand is of waarover het dringend nodig is te schrijven.
Geert