Browsers

Tot mijn grote verrassing kom ik er nu pas achter, anders was het ook geen verrassing, na een maand en iets meer, dat de Blog's door de verschillende browsers op een verschillende manier worden weer gegeven.

Als je een Blog aan het samenstellen bent is er een mooie knop waar op staat; voorbeeld. Als ik die in druk krijg ik inderdaad een voorbeeld, maar in de browser waarin ik werk, in dit geval Mozilla. Nooit gerealiseerd dat in Internet Explorer je blog, bijna altijd samengesteld door het gebruik van foto's, er anders uit kan zien dan jij ziet in; voorbeeld. Er zijn hele mooie Nederlandse spreekwoorden en gezegden waarvan er één zegt; je leert elke dag iets nieuws en zo is het.

Nu ben ik nog maar een baby Blogger, net om de hoek kijkend, maar elke dag is nooit meer hetzelfde sinds ik ben gaan Bloggen. Je beleefd elke dag wel iets nieuws, het is alleen de kunst je dat te realiseren. Dat elke dag de mogelijkheid geeft iets te leren. Doordat ik er nu soms ook over schrijf geeft dat, voor mij, nog een extra dimensie en keuze. Ga ik erover schrijven en zo ja, hoe en waarom en op welke toon. Is het een "zwaar"onderwerp en dan luchtig aanpakken of juist niet. Is het een non-onderwerp tot iets belangrijks verheffen, ja lezers, het is opletten.

Op die manier wordt ook nieuws gemaakt; van niets iets maken. Voorbeeld onlangs;

een mevrouw van de Nederlandse Bank meldde dat we meer moesten sparen en de hypotheken xnel moesten aflossen want er kwamen donkere tijden aan. Zo werd dit nieuwsfeit gemeld in de ochtendjournaals als nieuws uit het AD van die dag. Dat wil ik wel even lezen, dat artikel in het AD. Het zal misschien in de papieren versie hebben gestaan maar niet gepubliceerd op internet. Paar uur later; Nederland is uit de recessie, nu vraag ik je, wie maakt hier nu wie gek? Toch maar even browsen naar wieisdegrootstemallootvannederland.nl.

XXXX

Het zijn wel rare en rake dagen. Raar omdat er onverwacht veel onverwachte dingen gebeuren, en raak omdat het direct zo'n grote impact heeft.

Mijn eega sinds dertig jaar en ik verschillen niet zo vaak van mening maar soms wel een enkele keer. Dat moet ook kunnen, verschil moet er zijn, ook na dertig jaar.

Dat ligt zo, volgens mij dan, vraag mijn eega sinds dertig jaar er niet naar, u krijgt een compleet ander verhaal. 

Goed zo dus, en ik hoop maar dat ik het een beetje goed weergeef; er gebeurd iets en ze heeft dan er een gevoel over, dat gevoel  kan zijn; het wordt warm terwijl de ander juist hoopt dat het koud wordt. Nee zegt ze dan; het wordt niet koud, het wordt echt warm hoor. De ander denkt; laat het nou toch alstublieft koud worden want dat is veel beter en als jij denkt dat het warm wordt zal het vast wel weer warm worden, dus denk dat niet.

Volslagen onzin natuurlijk want je kan je moeilijk verzetten tegen dat wat je denkt. Maar goed, daarover hadden we vandaag een klein dispuut. Ach dat gaat op het moment wel even heftig maar ja; we houden van elkaar dus dan kan je wel een klein stormpje hebben. 

En raak, ja raak; wat zou in dit geval raak zijn, je ziet vaak in de sms teksten het teken x een aantal malen achter elkaar staan. Dat betekent ook zoiets als ik hou van je, dus hier gaat ie voor mijn eega sinds dertig jaar;

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx, voldoende goed hè.

Website

Mijn eega sinds dertig jaar heeft haar eigen websites. Ze is daar heel druk mee, met de inhoud, de vormgeving etc. Het is lachen, gieren en brullen achter die computer, er worden een hoop woorden gezegd die ik op zondag ( maar ook de andere dagen van de week) niet mag zeggen. Dat schijnt de laatste tijd minder te zijn, maar dat valt alleen haar zelf op. Dat moet door de komst van de kleintjes, tegen die tijd moet het taalgebruik weer gekuisd zijn, want de kleintjes mogen die woorden niet oppikken natuurlijk, althans, niet van ons.
Nu werkt het wel aanstekelijk, dat gemier met de website's, maar wel leuk. Zo leuk dat ik besloten heb er ook één aan te schaffen. Sinds er niet meer gerookt wordt verdient alles zich terug in pakjes sigaretten, deze is 5½ pakje, daar zijn we dus gauw uit. Zoveel pakjes was ongeveer goed voor drie dagen, deze site voor een jaar, tenminste. Nu heb ik zowel site als naam gekocht voor de site, volgens jaar is het alleen nog de site, dus tel uit je winst.

Frans Bauer

De persoon in de titel is genoegzaam bekend, misschien wat minder populair dan een aantal jaren geleden. Mooi verhalen van het kamp, over zijn vader die analfabeet is, over zijn inmiddels vrouw en kinderen. Die Frans was ineens een poosje uit de running, tot ramp van overmaat voor hem net voor een concertreeks als ik me goed herinner. Maar goed, Frans was er dus niet want Frans had ineens last van een Poliep op zijn stembanden.

Hij zingt nu wel weer dacht ik maar was dus even van het toneel.

Dat lijkt mij nu ook te gaan gebeuren, last van het Frans Bauersyndroom. Al tijden slecht bij stem en niet verbeteren, nee het werd steeds slechter. Eerst toegeschreven aan medicijnen, maar nee. Daar kon het volgens de dames en heren doktoren niet aan liggen. Dat moest iets anders zijn. Zelf was Frans Bauer nog niet bij me opgekomen en een goede smeerbeurt als recept zou misschien ook niet verkeerd zijn, het mocht niet zo zijn. Heb nog geluk volgens deze ene want hij gaat niet de gebruikelijke 2x in mijn keel wroeten maar slechts 1x, hiep, hiep,...hoera, zeg ik, zei de gek. Gelukkig mag ik geheel onder zeil en mag ook een nachtje blijven logeren, in de tussentijd mij een lijstje met bijwerkingen docerend die zo uit de bijsluiter van deze operatie ontsnapt zijn. Buitengewoon knap van onze dokter, nou ja, verder lijkt het een geschikte vent dus we doen het er maar mee.

Hier heeft u een briefje en meld u maar bij de balie, dan weten ze het verder wel. Bij de balie het briefje afgevend zie ik de ontvangende partij, een geblondeerd oud meisje van circa 55 jaar, bijna verschieten naar haar oorspronkelijke kleur. 

Tegen ons blijft ze beleefd; wat bedoelt ie ermee en hoe heet u eigenlijk. Waar zou dit voor kunnen zijn, vraagt ze zichzelf af. Een collega wordt te hulp geroepen die er een moeilijk woord uitbrengt met, wat er mogelijk, kan staan. Dokter is hier pas twee dagen, die moet nog even wennen.

Ik moet hem nog even africhten bedoelde ze te zeggen. Even later is ze even weg en komt de dokter weer de balie binnen. Had bijna de neiging te zeggen; zoek dekking man, je krijgt hem zo. De vrouw bespeurde echter de onraad en kwam terug naar de balie waar ze haar slachtoffer ontdekte. "Zo doen we dat hier niet hè" hem het, aan mij gegeven, briefje voor de neus houdend.

Oei, had ze die dokter maar mooi even op zijn nummer gezet, het zal niet de laatste keer zijn vrees ik voor hem. Nou ja; als ze maar zorgen voor een definitief afscheid van mijn poliep en ik weer gewoon kan praten, mag ze van mij, alhoewel. Het leek me wel een geschikte knakker en dat is precies wat ie moet doen met mijn poliep; knakken, snijden,weg ermee. Mijn stem wil een gewoon leven.

BB 2

Vervolg de Biesbosch; de schipper stelde zichzelf voor en vertelde dat hij samen met een aantal anderen vrijwilliger was om de twee fluisterboten te bevaren. Goed trossen los en daar gaan we.

Met toch nog onverwacht veel gebrom kwamen de elektromotoren op gang, en Boem, daar lagen we met een klap weer stil. Oeps; een Tros vergeten, en dus bleef het hele schip aan de meerpaal haken.

Tumult en rumoer was de schipper zijn deel, en na een nieuwe start gemaakt te hebben begon de reis. Na een stukje over wat breder water gevaren te hebben en onder uitleg van de schipper een smalle kreek ingevaren. Heel erg mooi, ook allemaal met namen, de kreken en de wateren.

Na een tijdje varen kwamen we de kreek uit en moest een wat breder water worden overgestoken. De boot begon wat te rollen en slagzij te maken vanwege de wind en de stroming. Dat geeft een flinke sensatie, leuk om mee te maken. Als ik mijn gezelschap mag geloven, toen en achteraf,  bevonden we ons ongeveer op de Titanic die op het punt stond te vergaan, met man en muis. Als door een wonder kwam de boot door de enorme golven en storm weer in rustig water en konden we de reis vervolgen, het bleef rustig, hoewel. De schipper was waarschijnlijk toch enigszins van slag want de reis duurde van de beloofde vijf kwartier en slechts vier, in gewoon Nederlands; we waren met een uur terug.

 

Jammer maar wel erg mooi gebied en komen zeker een keer terug. Met mooi weer en zonneschijn moet het nog wel een heel ander gebied zijn.

Bijzonder.

BB

Beste lezer; een dag heeft 24 uur, een uur 60 minuten, een minuut, vermoedelijk kent u de afloop van deze bewering. Een stukje over tijd is weer nodig, waarom sommige dingen wel soepel gaan en andere niet, waarom de ene minuut de andere niet is en in ieder geval veel langer duurt. 

Een mooie dag gehad, niet qua weer, want echt wel een prutdag ( iets ander mag er niet va maken van de eindredacteur, maar slecht dus). Een mooie dag omdat mijn eega en ik met onze drie dochters en hun aanhang onderweg waren. Het was nog een dag wat in het vat zat en dus werd vandaag naar de Biesbosch getogen, om daar het Nationale Park te bezoeken. 

Dit is 'm niet

Op een afgelegen plek gelegen, naar het museum met dezelfde naam getogen. Opvallend groter van binnen dan van buiten en zeer interessant. Een apart deel van ons land wat een bijzondere ontwikkeling heeft doorgemaakt, een verhaal over riet, water, over waterbescherming en natuurontwikkeling. Van inpolderen en ontpolderen. Van ruimte voor de rivier en ruimte voor flora en fauna.

Dit, op zich, al geweldige aanbod, wordt nog verder overtroffen door een andere mogelijkheid om kennis te maken met de Biesbosch en daar ook het meeste recht aan doet; een rondvaart met een boot.

Fantastisch natuurlijk en nog mooier; het is een fluisterboot, jawel; 2 elektromotoren zorgen voor de aandrijving en er kunnen toch nog 60 mensen op deze boot.

Tsja; u weet hoe deze Blog startte, en dat betekent dat voor vandaag de tijd op is, morgen verder over de wonderlijke verhalen uit de Biesbosch.

Even niet

Oberaula in my mind (4 en voorlopig slot)

Geisa

Eén van de laatste aspecten welke ik u niet wil onthouden is de zoektocht naar Ausflugsziele, waar gaan we naar toe als we er zijn. Niet te ver weg natuurlijk want niet de hele dag in de auto zitten. Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Zo waren we op zoek naar de Vogelsberg en belanden vervolgens op een hele andere plek. We reden in het dorpje Raßdorf, eigenlijk dus op weg naar de Vogelsberg maar inmiddels een behoorlijk eind afgedwaald ( kijk maar eens op de kaart). Doet er ook niet zoveel toe maar het gaat maar om het aantonen van de toevalligheden. In Raßdorf dus, opeens een bordje, terwijl we de indruk hadden net het dorp te verlaten met een pijl die richting Checkpoint Alpha wees. Ja wat doen we, de aangewezen weg leek nu niet direct de aantrekkelijkste maar goed, nieuwsgierig geworden toch maar even de weg volgen. De woorden Checkpoint Alpha deed toch opeens de tijd met een sprongetje van twintig jaar terug zetten. Oude tijden tijden herleefden want hoewel nooit van Checkpoint Alpha gehoord kwam Checkpoint Charlie opeens heel dichtbij.Het was zo; dit was de weg naar Geisa, en Geisa was/is gelegen in de voormalige Glücksstaat; de DDR. De Deutsche Demokratische Republik, in de volksmond ook gewoon aan geduid als Oost- Duitsland, hetgeen geografisch natuurlijk helemaal klopt.Mijn eega sinds dertig jaar en ik waren er nog nooit in de buurt geweest, ons nooit zo dicht bij het Oostblok begeven. Het Warschau-pact was ver weg en wij ook. Maar inkopen deden we wel vanuit de DDR, voor de oudjes onder ons; de Praktika fotocamera's kwamen er vandaan. Gezeteld in CH hebben we zelfs nog een grenen eethoek betrokken bij een zaak in de Güterstrasse in Basel, welke deze op haar beurt in de DDR had ingekocht. Geweldige hoekbank overigens. Checkpoint Alpha is tegenwoordig een museum waarin men probeert de oude tijden te laten herleven, voortbestaan, in ieder geval in beeld te houden.Een aparte plek, zo boven op een heuvel, heb wat foto's toegevoegd. Het is niet zozeer de Anlage maar het idee dat het er werkelijk zo gestaan heeft en de sfeer die het, ook al is het nu nagebouwd, uitademt. Bedrukkend is het eerste woord wat er in me opkomt. 

Bad Liebenstein

Een andere mooie plek maar dan van een andere orde is de Edersee, een groot stuwmeer waar je helemaal langs het meer een ronde erom heen kunt maken. Mooie sfeer en gewoon leuk om er een mooie dag van te maken.
Over Bad Liebenstein en het onvergetelijke Trusetal heb ik u in de 1e Blog met deze titel al verteld. Op de terugweg langs St. Phillipstal, dit stadje schijnt je op een gegeven moment tegemoet doordat hier een Kali-mijn is gevestigd. Kali-Mijnen gaan gepaard met enorme kunstmatige heuvels, zie foto. Heel lelijk maar wel heel bijzonder om te zien. Ik had mezelf beloofd heb dat dit voorlopig de laatste Blog is met de titel "Oberaula in my mind".

Trusetal

Kali-mijn

Nu het eind van deze Blogreeks nadert heb ik de neiging u vol te gaan stoppen met alle informatie die intussen is op gedaan over het gebied. Zo zou ik u graag nog eens meenemen naar Alsfeld, naar Schwalmstadt-Treisa, naar NeuKirchen ( waar sommigen weer heel wat anders lezen), naar het Knüllköpfchen, naar Schwarzenborn, naar de Eisenberg, naar ja, noem maar op. Gewoon teveel beleefd, in de goede zin, om in een paar verhalen op te schrijven. Graag had ik u nog willen vertellen over Nentershausen, dorp vlak bij de vroegere DDR grens waar we een vakantiepark gingen bekijken omdat we ons wilden houden aan eigen beloftes. Nooit meer ergens zolang blijven hangen als in de Eiffel, daarover heb ik u al eerder verteld. Over Bad Hersfeld met zijn standbeeld van de Heilige Lullus had ik graag nog een verhaal gedaan, de zoektocht naar een gewone markt die niet te vinden lijkt in deze buurt, over Machtlos, boodschappen doen, eten maken, en ga zo maar door, er valt nog veel te verhalen.
Als ik ooit tegen een schrijversblok oploop hoef ik hier maar over na te denken en ik ben weken verder.
Een mooie gedachte, zowel over het schrijven, als over Oberaula. "Oberaula stays in my mind".
Hopelijk tot volgend jaar.

Wat zullen we eten?

Een vraag die elke dag wel op tafel komt en niet altijd eenvoudig te beantwoorden is. De mogelijkheden zijn legio, die begint bij de vraag; uit welke cultuur eten we? Eten we Nederlands, Indisch, Mexicaans, Italiaans, om er maar eens een paar te noemen, of zegt u het maar. Moet het toch Brits vandaag want daar komt geloof ik Shepherds pie vandaan. Oorspronkelijk een, wat wij zouden noemen, kliekjesgerecht, bestemd om van alles wat nog in de keuken was en snel op moest, in te doen. Veel van die beslissingen vinden pas op het laatste moment plaats, even kijken wat er in de vriezer ligt, wat er verder nog in de koelkast ligt en dat wordt het menu van de avond.

Sommige gerechten verdragen het niet om op de dag bedacht te worden. Tomatensoep, home made dan, daarvoor wordt 1 a 2 dagen tevoren een begin gemaakt met de voorbereiding, schenkel rustig laten trekken ( met een ui en prei) en zo verder. Het verdere recept is uiteraard geheim dus daar mag u verder naar raden. Een ander recept is die voor hachee, ook daar moet de runderpoulet lekker rustig sudderen alvorens er afgeblust wordt. Die begint het liefst de dag ervoor, en vooral rustig aan. Biefstuk, die moet met de haast van de brandweer maar niet hachee, nee, rustig.

Soms ontbreekt de inspiratie en is het bedenken van een maaltijd een kriem ( crime), een zware opgave. Ongelofelijk maar waar, bijna zou ik de arme kindertjes in Afrika erbij halen om zoveel luxe problematiek maar goed, als je ermee zit is het toch een probleem.

Als je in eerdere tijden niet wist te bedenken wat te eten had je een adviseur die je niet kende maar wel vertrouwde. Het klonk in ieder geval vertrouwd, zo via de radio vertelde iemand wat het menu van de dag kon zijn en vooral met welke groente. Hoe vaak ik deze tune heb gehoord weet ik niet maar het is voor mijn gevoel vaak.

Als u er toch bent, na de link gevolgd te hebben Onderaan deze Blog), kijk eens verder op jeugdsentimenten.net. Wat mij ook direct te binnen schoot was het oplezen, circa half tien in de ochtend uiteraard, van de waterstanden. De Rijn bij Konstanz heeft een hoogte bereikt van, enzovoort. Een minuut of vijf kwamen allemaal buitenlandse plaatsen langs waarvan je de naam wel kende maar er verder geen betekenis aan kon geven want ik was alleen nog met de boot ( jawel, en als ik me wel herinner was het een actie van "de nieuwe Krant, de opvolger van Het Vrije Volk, ) in Kleve geweest.

Enigszins afgedwaald kom ik weer terug op de reden van deze Blog; wat eten we vandaag of wel; de groenteman.

Nu is de jongste schoonzoon, tijdelijk, de groenteman bij een winkelketen. Als hij in huis is en we bespreken het eten kan ik het niet nalaten een aria ten beste te geven die zo goed mogelijk het liedje imiteert. Volg de link; ik hoop dat u er net zoveel plezier aan beleefd als uw Blogger.Volg deze link naar het liedje; de groenteman

Website

Het vinden van goede producten is een bezigheid die ons allemaal wel eens bezig houd. Het vinden van een goede computer, van een goede tv om nog maar te zwijgen van de zoektocht naar een goede auto. Herkenbaar nietwaar, je zoekt een vergelijkingssite op en hup de informatie komt eraan ( of eruit ?) gerold.

Nu runt mijn eega sinds 30 jaar een geheel eigen website, maar deze voldoet niet meer. Te langzaam, geen contact te krijgen ( bijna dan) met het hostingbedrijf als ie er weer uit ligt. Een tamelijk autistische houding van het hostingbedrijf die dan toch op z'n klompen kan aanvoelen dat klanten er zo vandoor gaan. Dus op zoek naar een ander, alleen hier geen vergelijkingssites, in ieder geval niet één die de indruk wil maken onafhankelijk onderzoek te doen naar de kwaliteit. De goede hostingbedrijven zouden zich dat moeten aantrekken, en ervoor zorgen dat het koren zich van het kaf gaat scheiden. Een vergelijkingssite die niet alleen de prijs, waar velen mee adverteren, maar ook de kwaliteit, kortom de prijs/kwaliteitsverhouding in beeld brengt.

Niets van dat alles op het grote internet te vinden, inmiddels bijna zo oneindig als het heelal zelf. De gemiddelde zoeker, waar ik mezelf toe reken, vinden met hulp van dit soort sites wat ze zoeken. Niet dus de hostingssites, beloven veel, en dan de reviews, die lezen als een roman ( te mooi om waar te zijn) of als een lastercampagne van gefrustreerde maar wellicht minder talentvolle websitemasters.

Dat is zonder een goede vergelijking onmogelijk te zeggen, dus wordt er verder gezocht, ook aan de hand van zelf opgestelde criteria blijft het zoeken naar de steen der wijzen, er wordt het onmogelijk geprobeerd.

Wie van u heeft een goed advies dan kan er weer geslapen worden als een roos in Eerbeek.

Fatsoen moet je doen

Van wie was die slogan ook alweer? Bijna vergeten alweer hoe ik me kon ergeren aan die man. Een pedante mannetje met een onmiskenbaar eigen stemgeluid. Nou wie was het dan; juist. Onze trots, en Neerlands Hoop in bange dagen, vriend van de VOC; JP de premier., Balkenende. Veel te lang premier van Nederland en de eigenaar van de onderuit trofee van het CDA.
Goed, Balkenende dus die geroepen had "fatsoen moet je doen".
 
Op een onverwacht moment en zeker op een onverwachte plek kwamen die woorden met een bijna profetische waarheid op me af.
Zal me nader verklaren want voorlopig is er niet veel chocola van te maken denk ik.
Mijn eega sinds dertig jaar en ik liepen lekker te wandelen op het Deelerwoud, noordelijk van vliegveld Terlet. Lekker vroeg gegaan want heel mooi weer vandaag. Niet te warm en niet te koud, lekker temperatuurtje, ja dan moet ik aan het werk ( zo beschouw ik het wandelen soms).
Lopende op de lange zandweg naar de Kop van Deelen ontwaren ter hoogte van het eerste bos aan de linkerzijde een stel die vanuit de overzijde komt aan gewandeld. In het gezelschap van een hond, een donkere Labrador zo te zien van afstand. Van de andere kant lijkt een groep wielrenners te naderen hetgeen een kwartier later een peloton soldaten blijkt te zijn die ook hun werk uitoefenen maar dan toch net iets anders.

Het duo mensen wat komt aanlopen, met hond, lijkt iets van moeder en dochter met een hond die van de dames de vrijheid mag genieten en daar onaangelijnd rondloopt.
Ja dames, dat gaat zomaar niet, u dient uw hond aangelijnd te houden tijdens uw wandeling in dit natuurgebied. Nou dat vond de jongste dame van de twee maar grote onzin. Met duidelijke tegenzin lijnde ze de hond aan onder toevoeging dat zodra zij ons, en onze aangelijnde hond, gepasseerd was ze de hond weer de vrijheid zou geven. Dat ik die hond zijn vrijheid gun is één ding maar dat die vrijheid alleen op gepaste plaatsten gegeven kan worden is een ander ding. Het gebruikelijke commentaar werd ook hier geuit; ik heb 'm prima onder controle of, als er wel wat gebeurd; O dat doet ie anders nooit.

Mijn eega sinds 30 jaar knapte zowat uit elkaar, met name door de toonval van de dame in kwestie. Die vond dat wij ons nogal bemoeierig en brutaal opstelden. Het is brutaal als een hond laat los lopen waar dat duidelijk niet mag, dat is brutaal, waarna nog een voorbeeld werd bijgevoegd wat er kan gebeuren met loslopende honden en klein en groot wild wat daar hun habitat heeft. Dat is wat de dame in kwestie nog toegevoegd. Jammer dat ik nog geen boswachters ken als had ik ze gebeld, aldus mijn eega sinds 30 jaar en ik twijfel niet aan haar woorden. Je moet maar gauw vriendjes worden met ze, voeg ik haar nog toe, hetgeen ze ongetwijfeld, en zeker na vanmiddag, gaat doen.

Goed, na deze confrontatie toch enigszins zuur doorgelopen en niet kunnen genieten van een, door ons, nog onontdekt bosven. De verwachting was dat in de loop van de middag de paden op enig moment weer zouden kruisen, hetgeen op behoorlijke afstand geschiedde. Vanuit die afstand was duidelijk dat de hond inderdaad de vrijheid weer had, de woorden waren dus niet doorgedrongen. Nog kijkende, met fototoestel en verrekijker, naar de dames en hun bewegingen werden we waarschijnlijk opgemerkt. Binnen een minuut werd de hond weer aangelijnd en liepen de dames alsof er niets aan de hand was door. We "passeerden" elkaar op een afstand van zo'n 250 m. En waarom nu toch dames? Het houden aan met elkaar afgesproken regels, het daarop aangesproken worden; het zou normaal moeten zijn maar het blijkt van niet. Fatsoen is blijkbaar een lastig en zeldzaam goedje;
had Balkende voor mij toch een keer gelijk; fatsoen moet je doen.

Oberaula in my mind (3)

Dat er niet gegaan wordt dit jaar mag u bekend zijn, inmiddels. Wat ik er zelf aan mis zijn de voorbereidingen; hoe gaan we rijden, of beter; hoe zijn de plannen, op voorhand, om te rijden.

Het liep altijd anders en de route verliep altijd weer anders dan gepland. Is ( was) ook niet erg, dan een ander deel bezocht en toch leuke, mooie of aparte dingen ontmoet en gezien. Proberen wat mooie routes op voorhand te vinden. 
Normaal kun je altijd nog even op Google Streetview maar dat kan dus niet in Duitsland want het is er nog niet. Problemen met privacy eisen in Duitsland, het land is dus allang in beeld gebracht maar mag (nog) niet online. Het is eigenlijk een zegen want hierdoor moet je af en toe op goed geluk rijden. Hopen dat het een beetje een mooie route is. Een mooie route heeft een aantal eisen, het moet uiteraard bergachtig zijn, er moeten wat mooie plaatsjes in zitten en voorwaarde is dat je makkelijk er even uit kunt.

Voor de meesten onder ons betekent dat even genieten van een mooi uitzicht, gewoon even de benen strekken zo niet voor deze reisgenoten. Er zijn koffie en broodjes mee, dus die moeten een beetje fatsoenlijk gegeten kunnen worden, de hond is mee dus die moet een beetje fatsoenlijk uit kunnen en natuurlijk moet er voldoende privacy zijn om zelf even te kunnen. Dat laatste is voor sommige van de reisgenoten eigenlijk de belangrijkste maar dat terzijde. Nu kan je dat allemaal wel tevoren bekijken maar liever ter plekke ondervinden, dat geeft voor het vervolg van de route gespreksstof. 

Niet dat we daar gebrek aan hebben. De hele wereld die we tegenkomen wordt besproken, of het nu gaat om dit KernKraftwerk of iets anders wat er te zien valt of, nog belangrijker, iets van te vinden valt. Wat er zo die uren niet langs komt, af gezien nog van de telefoontjes die er soms nog ontvangen worden. 


Zo waren we geheel onverwacht in 2009 in de plaats Schmallenberg. Leuk stadje, beetje merkwaardige infrastructuur in het centrum, als ik me nog wel herinner. Zoekende naar dit centrum, volgens mij om broodjes te kopen, op een heel onverwachte plek deze meneer aan een bankje gezeten. Moesten toch even denken aan Arnhem waar ook een meneer denkend op een bank in het centrum gezeten is. Onlangs was Schmallenberg nog in het nieuws vanwege een naar dit stadje genoemd schapenvirus. Overigens staat in Schmallenberg ook de fabriek van Falke. Nee, niet Falk, die is van de kaarten/plattegronden maar Falke. Die is van de zeer verantwoorde sokken die tegenwoordig gedragen worden tijdens het wandelen. Met allerlei zones in diezelfde sokken waar ik nog nooit van gehoord had, ze verzinnen wat, wel goed trouwens, Falke sokken.

Het plannen van de aanrijdroutes was dus al een feest op zich, het rijden ervan een ander feest. In de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw was Duitsland op sommige terreinen een achter gebleven gebied. Vooral de winkelopening op zaterdag was een ramp. De winkeltijden zijn nu ongeveer als in Nederland, ik denk zelf wel langer. Toen was het een ramp, alleen zaterdagochtend en in 1x per maand was er een halve middag bij. Dat betekende dat je zodra je enigszins op weg was er eerst boodschappen gedaan moesten worden voor een heel weekend. 
Het besef dat het zo lastig was in Duitsland heeft nog lang meegespeeld bij allerlei beslissingen omtrent de route, want altijd angst dat we voor dichte winkeldeur zouden verschijn en en dan het hele weekend niets behalve de proviand van die dag.
Dus de tweede afrit op de A3 eraf en naar de rand van Kleve gereden om de boodschappen te doen bij het Famila einkaufszentrum, en druk natuurlijk op zaterdagochtend om een uur of 9.
Maar goed, zodra dan uiteindelijk de boodschappen min of meer binnen waren terug tot bij de snelweg en daar nog goedkope Duitse benzine getankt en dan kon het eerste grote stuk rijden beginnen. Zo ging dat in die tijd.
Nu terug naar de onze waarin de afstanden kleiner lijken geworden en de boodschappen nog op zaterdag to 22u gedaan kunnen worden.

Toch een nieuwe vrees gevonden; we moeten wel op tijd broodjes, want na de eerdere frustratie met broodjes, op bezoek in Waldkatzenbach, zijn de broodjes tot een icoon verworden van de Duitse vakantie. Zodra de snelweg is verlaten op zoek naar een goede bakker, het liefst aan de doorgaande weg gelegen maar desnoods bij een grotere supermarkt opgezocht. Maar niet te laat natuurlijk, anders zijn de Frische Deutsch Brötchen uitverkauft, dat is het laatste wat we willen meemaken.
Dat past niet in de gedachte van een mooie vakantie in Deutschland, nein, geen lekkere brötchen? Dan gaan we Hei.


Wordt vervolgd met aflevering 4 en tevens voorlopig slot

Napraat

Toch maar even nog; even afzeiken, effe nöhlen, even achteraf gelijk zoeken en hebben natuurlijk. Het is beroerd natuurlijk maar niet onlogisch als je de wedstrijden gezien hebt. Als je de voorbereidingswedstrijden hebt gezien en de nonchalance waarmee de verloren wedstrijden werden verklaard is het nu logisch. Het verloop van toernooi voor Oranje is gevolg van de verloren WK finale van 2 jaren geleden. 

Ook de laatste wedstrijd nu, tegen Portugal, is het commentaar dat er nu in ieder geval een elftal stond. Hoezo, er stond een elftal, dat zal ze toch gebraaien zijn dat er een elftal stond.

Zo kan ik als amateur-bondscoach constateren dat  er geen elftal stond; de chemie was er niet, het leek nergens op. Dat het het niks was is duidelijk, om het bij de bondscoach alleen neer te leggen, om het alleen bij de spelers te zoeken, zoek het ook eens bij de KNVB. Daar wordt met het Nederlands elftal geld verdient, en niet weinig. Dan is het toch, als buitenstaander, tamelijk onbegrijpelijk dat de bondscoach in de voorbereiding niet op zijn assistenten kan rekenen. Die waren op het eind van het seizoen erg bezig met PSV omdat de coach daar was ontslagen.

Er niets vanaf wetende hoe dat precies zit leg ik de schuld neer bij de knieperigheid van de KNVB om de bondscoach niet van een aantal goede, vaste assistenten te kunnen rekenen.

Dan waren rare beslissingen niet genomen als op en neer reizen tussen Polen en Oekraïne, hetgeen de spelers toch gekost zal hebben, zeker zo aan het eind van het seizoen. Welk ander land had de boel ook zo geregeld? Ik weet het niet maar het zal er toch geen goed aan gedaan hebben.

 
Al met al; het Nederlands elftal is terecht morgen weer op de terugreis en de heren kunnen met vakantie, daar waren ze wel aan toe, gezien het getoonde spel in de laatste 3 verloren wedstrijden, fijne vakantie toegewenst.

Engels

Vandaag in Nijmegen geweest; nee niet voor de leuk, maar vanwege taxi-chaufferen voor de jongste; die wil een open dag bezoeken van de Hogeschool AN. Doordat het wat gecompliceerd lag met allerlei vervoersvragen de jongste opgehaald in Rheden waar ook nog de A348 op de kop staat. Dat wil zeggen, de rijbaan naar Dieren is afgesloten, naar wij later merken komt dat door de aanleg van een eco-tunnel. 

Nijmegen dus, waar het weer niet mee viel in de relatie met het onderwijs. Nadenkend over de naaste toekomst was de gedachte om te gaan voor docent in exacte vakken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan voor haar, want lastig met twee dingen; lezen en Engels.

Als je iets wil in de exacte richting heb je, daar wel achter gekomen en eigenlijk bevestigd vandaag, is dat Engels zo ongeveer je 2e moedertaal moet zijn. Anders red je het niet, zo is de overtuiging nu wel maar ook dezelfde vervelende smaak in de mond.

Het is dus niet mogelijk om leraar scheikunde te worden als je onvoldoende kennis hebt van het Engels; in Nederland herhaal ik nog maar eens. Om scheikundeles te kunnen gaan geven op de onderbouw van het VMBO.
Het is op zich nog wel te volgen gezien de vele literatuur in het Engels die gebruikt wordt. Dan moeten we wel ophouden met ons af te vragen hoe het kan dat er onvoldoende mensen geïnteresseerd zijn en blijven in de exacte vakken. Daar is toch zoveel behoefte aan en er zijn zo weinig die er uiteindelijk in verder gaan.

Heb er één in de aanbieding, wil graag, heeft er passie voor, maar Engels, nou nee. Daar zou toch een mouw aan te passen moeten zijn, denk je dan, ik ben benieuwd.

Wie pakt de handschoen op?

 

Stilte

Vergadert maar door problemen met het stemgeluid stil gebleven. Stil blijven voor een politicus is een enorme uitdaging want natuurlijk wil je praten. 
Deze vergadering; geen keuzes, alleen stil blijven, hooguit nu en dan wat non-verbale tactieken en uitingen, meer zit er niet in deze avond.

Luisteren naar wat er gezegd wordt, niet reageren want dat moet een ander voor je doen. De substituut-stem af en toe aanstotend; moet je er niet eens wat van zeggen maar hij is vanavond niet in vorm. Dus blijft het daar ook stil terwijl je tegengeluid, tegengas wil horen. Het gebeurd niet en dat frustreert ongelofelijk. 
Ik beloof mezelf dat ik er de volgende vergadering niet bij ben als het zo moet. Een belofte aan mezelf die ik natuurlijk niet nakom en gewoon ga, de volgende frustratie ondergaand.

"Just trust yourself, then you will know how to live

Een collega hoor ik een geweldig betoog opzetten en houden, wat is ie goed, soms. Hij moet alleen leren wanneer het voldoende is en de boodschap meer dan voldoende is overgekomen, maar hij heeft wel een stem. Wanneer is die van mij weer terug? Ik hoop al voor de volgende vergadering; ik hoop wel maar weet bijna zeker, dat gaat niet gebeuren.

Blij mag ik zijn als het probleem voor het einde van de maand voorbij is, dan is het politieke circus met reces en heb ik, wat dat betreft, niets aan de hopelijk herwonnen stem.

Aanzetten wil ik die microfoon, lullen als Brugman, iedereen weer eens een lesje leren maar zover is het nog niet. 

Eerst maar eens een bezoekje aan een dokter die er verstand van heeft, slangetje door de neus en nog meer ellende. Het lijkt maar niet op te houden (soms heb ik het gevoel dat ik een rol speel in de spannende thriller "Murphy's Law", een thriller in een onbekend aantal delen). 

Lul-ijzer

Dan positieve berichten; er is er één geslaagd voor de Havo ( waarmee nog van harte gefeliciteerd L), de ander heeft plannen voor een opleiding ( heel goed N), nog een ander goede cijfers voor de stage( waarmee ook van harte A) en als laatste; het gaat goed met de aanstaande kleinkinderen en de aanstaande moeder( hou vol L). 
Wat nou Murphy's Law, doe wat altijd tegen anderen verkocht wordt als normaal; pluk de dag, geniet van elk moment en u kent wel meer van die spreuken, makkelijk gezegd/moeilijk gedaan.

Ik geloof er ook in, als ik straks maar weer in dat lul-ijzer mag toeten, ik wil af van die stilte waarvoor ik niet gekozen heb, en een beetje snel graag.

Geen nieuws

Ondanks de drukke dag van gisteren zie ik dat ik u toch van 2 Blogjes heb voorzien, ik loop een beetje voor . Vandaag dus maar even niet want weer druk met van alles en nog wat. Vanavond vergaderen en nu nog in de voorbereiding op dat feest naar mijn goede kompaan in de strijd; Richard. Voor het zover is nog oppassen bij Lianne en Pascal. Nee, nog niet op de kinderen want die zijn er nog niet maar als ontvangstpersoon voor de baby uitzet. Die wordt vandaag bezorgd dus ik let op dat alles mee gekomen is. Nee, verder vandaag iets te doen, tot een andere keer.

Nederland

Wij zijn de mannetjes van Oranje en wij gaan maandag naar huis. Wij hebben de kop niet goed staan, we weten de flanken niet te vinden maar vooral weten we het doel niet te vinden. We hebben excuses zat maar niets is een excuus. Nadat de meeste spelers in hun competities al geen best seizoen ( Schneider) hadden zie je dat nu terug in het spel.

Het is geen mooi spel maar het is ook niet meer effectief. De baas van Oranje kan je maar 1 ding verwijten, hij heeft te behoudend gecoacht. Hij heeft te lang vertrouwd op vertrouwde waarden die niet te vertrouwen bleken. Marc van Bommel gaat terug naar PSV, niet omdat hij zo'n geweldig seizoen had in Italië maar hij ligt eruit. Van Persie had toch wel een redelijk seizoen maar komt nu toch tekort. Robben heeft de finale van de Champions League verloren mede door zijn eigen toedoen want penalty gemist.

De verdediging is om te huilen, telkens zie je een man vrij staan, het is ongelofelijk maar het is waar. Dit Nederlands elftal heeft bijna iets zieligs en geen bezieling.

Ze gaan dus naar huis, maandag wordt het, ik weet het zeker want alle cijferfoefjes ten spijt, zo horen ze niet thuis op dit EK.

Oranje; Go Home

Geen Gein

Vandaag in Nieuwegein geweest, zoals al eerder aangekondigd, voor een wetenschappelijk medicijnonderzoek. Ja, het voldoet aan eigen criteria en bovendien Europees. Nee, niet EU maar gewoon een Europees onderzoek welke gevoerd wordt door de Duitsers. 

Mijn eega sinds 30 jaar was mee, en maar goed ook. Van al het gedoe was de bloeddruk te hoog en de hartslag te laag, hoe verzin je het. Kans was aanwezig dat ik de criteria vragen nog zou vergeten maar goed, de support dacht eraan en stelde de vragen. 

Europees onderzoek onder 1750 personen die dat medicijn krijgen verstrekt, daarvan 85 uit Nederland. Van de interviewster kon je de indruk krijgen dat er veel moeite was gedaan om die 85 bij elkaar te krijgen. Dat verbaasd dan toch weer. Hoeveel cliënten zouden ze behandelen in Nieuwegein, op jaarbasis een grove schatting van circa 3700 cliënten ( 15 per dag, x 50 weken), conservatief geschat lijkt me. Het gaat me er even om dat er slechts, als de indruk  juist was, 85 personen gevonden konden worden om aan het onderzoek mee te doen.

Risico te groot gevonden, je hebt kans dat een medicijn een half jaar eerder gestaakt wordt dan tot nu toe voor wenselijk wordt gehouden. Dat levert natuurlijk een zeker risico op. Het is misschien een beetje rare vergelijking maar ik vermoed dat je beter een week niet aan het verkeer kunt deelnemen. Dat risico lijkt me veel groter dan het risico wat nu gelopen wordt.

Zou het de mentaliteit zijn, ik win er niets bij ( hetgeen ook zo is) en daarom bekijk het allemaal maar; ik moet mijn gewone tabletten en aan mijn lijf geen polonaise.

Dat is op zich natuurlijk ieders recht maar 85 van 3700 is 4.3%, dat is wel weinig. Nu zijn er in het algemeen weinig mensen opgetogen als ze voor een Dotterbehandeling ( of soortgelijk) naar Nieuwegein mogen, ze staan niet in rotten van 3 opgesteld. De meesten zullen nog liever naar de tandarts gaan dan dit, maar hun leven, of tenminste de kwaliteit van hun leven, heeft hier onder te lijden gehad. 

De leidingen zijn verstopt en moeten open gehouden, eerst door te dotteren ( de leidingen oprekken ), een stukje buis erin om open te houden ( stent) en tot slot moet de smeerolie in goede conditie blijven, om de metafoor maar eens door te trekken. Goede smeerolie moet niet teveel cholesterol hebben, moet niet gaan stollen enzovoort. De stof die nu onderzocht wordt welke ervoor zorgt dat er niet gestold kan worden ( a la kaarsvet moet u maar denken). 

De metafoor gaat niet helemaal op maar voor enkelen onder u is het wellicht zo iets makkelijker te volgen wat er weer allemaal gebeurde in Nieuwegein, het was geen gein.

Curly

Alexander Curly is dood, bekend voor de veertig plussers onder u. In het bericht dat hij was overleden stond dat hij zich had terug getrokken op Ibiza. 

Ten eerste wist ik niet dat je op Ibiza je kon terugtrekken want toch het feesteiland dacht ik met mijn beperkte kennis van feesteilanden. Ten tweede wist ik niet dat je van 2 of 3 hitjes in Nederland ( misschien ook Duitsland?) kan gaan leven op Ibiza, dat geeft toch te denken. Leverden die hitjes vroeger zoveel op dat een vroeg rentenierschap mogelijk werd.

Daar zouden ze eens een parlementaire enquête naar moeten doen. Prijzen en hoe ze tot stand komen, de economen onder u zullen zeggen dat is een kwestie van vraag en aanbod. Dat is echter een te simpele stelling want als de een leverancier zegt dat er tekorten zijn en dus de prijs hoger wordt moet u wel weer een andere vinden die dat weerlegt. Als de leveranciers in een gesloten markt produceren ( onder auspiciën van Buma/Stemra weet je helemaal niet of er tekorten of overschotten zijn, die worden dan afgeschermd. Met ander woorden, de markt is aan vele invloeden onderhevig en je kan er soms geen wijs uit worden welke. Moet u ook lachen als de koffie weer duurder wordt vanwege de misoogsten van de koffieboeren, en als de president van Verweggistan een scheet laat, de olieprijs weer skyhigh is. Dat brengt me op de rol van de overheid bij prijzen.

Zo was en is de prijs van sigaretten, welke ik overigens al 8 maanden niet meer koop, nooit onderhevig geweest aan aan marktprijzen, om maar eens een voorbeeld te geven. De prijs van in dit geval tabak wel natuurlijk maar dat merk je niet als je aan de pomp een pakje afrekent.

Dus de markt werkt vast wel maar niet altijd in het voordeel van de klant. Dat de klant Koning is en of was geloof ik graag maar de producent was in veel van die gevallen de Keizer.

Oberaula in my mind (2)

Oberaula, de vaste standplaats sinds 2006 met een onderbreking van 1 jaar, waar een uitstapje naar het fameuze en weinig mondaine Waldbrunn-Waldkatzenbach. Vraag  één van de gezinsleden ernaar en u heeft een hele avond vermaak en mooie verhalen. Over waardeloze broodjes, een waardeloos huisje en een waardeloze plek. Een krakende koelkast, koud weer en een gekke kleur van het huisje ( als enige op het hele park). Om maar te zwijgen van de positie van het huisje op het park. Met een beetje fantasie had dit huisje ook midden op de Veluwe kunnen staan of midden in Drenthe. Als het weer, in tegenstelling tot het seizoen, erg koud is, zoals onlangs nog gebeurde, wordt dat nog steeds weleens een Waldkatzenbachje genoemd, ach ja zo gaan de dingen.

maar deze Eifel

Niet deze

Na jaren en jaren in de Eifel, of is het Eiffel, te hebben gebivakkeerd, bij de familie Kockelmann, kwam daar begin 2006 een abrupt eind aan door de scheiding van de echtelieden Kockelmann. Als trouwe honden gingen we jaar op jaar naar de Eiffel hoewel we inmiddels "alles"al wel drie keer gezien hadden. Van Bitburg tot Daun en van Gerolstein tot Weiswampach, het had allemaal geen geheimen meer. Morele verplichting, met de gastvrouw, Marlies, een goed relatie en aan het eind van de vakantie altijd een mooie prijs voor een weekje logeren.Dat schept onverwachte gevoelde verplichtingen. Verplichtingen die jaren doorliepen tot het bij hen niet meer liep. Hoe sneu voor de echtelieden en hun talrijke kinderen, waarvan wij er een aantal, min of meer, beter leerden kennen, was hun breuk voor ons een uitkomst. De mogelijkheid om onder het morele cont(r)act uit te komen. Einde oefening Eiffel, op naar een nieuwe bestemming, en nee; dat doen we nooit weer. We laten ons niet verleiden door welk vakantieadres dan ook om er jaar op jaar naar toe te gaan. Nee, doen we niet!

Zo gezegd, zo gedaan, na een prachtige vakantie in Oberaula onze eigen woorden gevolgd en het jaar erop niet Oberaula geboekt maar het fameuze en roemruchte Waldbrunn-Waldkatzenbach inclusief de hoogste bult in de omgeving; de Katzenbuckel van 626 m. Hoe dat afliep heb al eerder verteld, wat een ramp, nee dat is ook niet de vakantie zoals wij die graag beleven. Nee dat moet toch anders en tijdens de vakantie in het Odenwald waar Waldbrunn-Waldkatzenbach ligt, besloten. 

Volgend jaar wordt het zonder discussie;

Ferienpark Oberaula-Hausen ; 
De vaste standplaats met wisselende partners, waarmee bedoelt is te zeggen, wel hetzelfde vakantiepark maar telkens een ander huisje. De huisjes zijn op een mooie manier gepositioneerd op het park, daar is over nagedacht, dat is een ding wat zeker is. Op welke plek een huisje ook staat, je hebt altijd uitzicht over het dal en dat is natuurlijk mooi maar er heerst een voorkeur ten huize van Klinken.

Hopende dat u niet gaat, dan toch maar een geheim prijs geven; huisje 6.

Huisje 6 is top of the bill, het mooiste wat er is, de plek, the place to be. Niet omdat het huisje zo geweldig is uitgerust, alhoewel gelukkig wel met overgordijnen, in een eerder gehuurd,ander huisje, ontbrak deze voorwaarde tot enige privé des avonds. Waar een mens al niet op let, maar op het gaat om de positie van dit specifieke huisje op het park. Eigenlijk aan de toegangsweg van het park, een plek waarvan in eerdere jaren, door ons, werd gedacht; not the place to be to be, te laag, te weinig uitzicht, en zo meer. Voordien gestationeerd op een hoger gelegen deel van het park, genietende van een mooi uitzicht leken die onderaan maar niets, daar heb je toch niets aan, kan je net zo goed thuis blijven, et cetera, zijn we toch bekomen van de vooroordelen. 
Huisje 6, met overgordijnen; the place to be to be, in de hoop dat u het niet verder verteld; het is maar dat u het weet.

Wordt vervolgd

Leuk

Waarschijnlijk het meest misbruikte of gebruikte woord van dit moment.
Veel is leuk, minder is ook leuk, groen is leuk maar bruin is ook leuk. Fitness is leuk, autorijden is leuk, een baan is leuk, geld is leuk, tijdelijk is leuk, vast is ook leuk, bloemen zijn mooi en planten zijn leuk. Wandelen is leuk, nieuwe gebieden ontdekken is leuk, fotograferen is ook leuk.
Het schrijven van deze Blog vind ik leuk en steeds leuker, niet doen voelt niet leuk. Heb een nieuwe app; is ook leuk, die kleuren; zie hiernaast.
Vandaag was ook leuk.Wordt morgen ook leuk?
Reünie met familie ook leuk,en toch, ook weer niet leuk. Leuke verhalen, minder leuke verhalen en verhalen waarin of waarbij het woord leuk, niet thuis hoort.
"Vind ik leuk" is soms duur, leuke auto, leuk zelfstandig naamwoord, leuk bos, leuke hei, leuke laptop, leuke lamp, leuke en leuk.
Toch is het een leuke dag, leuk.

Spelletje

Het is maar een spelletje hoor ik mijn eega sinds 30 jaar zeggen vanochtend. Het gaat nergens om en je hoeft je dus ook niet druk te maken. 

Dat laatste is eigenlijk de boodschap die ze geven wil. "Maak je niet druk, denk aan je hart" , nu nog meer nadat er een probleempje is opgetreden. Dat klopt natuurlijk allemaal, maar het is geen spel, het is sport. 

Monopoly is een spel, ganzenborden is een spel en daarmee speel je een spelletje. Maar hier gaat het over sport en bij sport hoort competitie, dat is een reden waarom mensen er graag naar kijken. Daarom is er geen EK ganzenborden, in ieder geval niet uitgebreid op tv. Sport is uitgevonden om te zien of de één sterker, sneller, beter is da de ander, alleen of als duo of als team. Dat is waar het met sport om te doen gaat.

Nu ken ik deze houding al sinds lang want in mijn jeugd was één van de bloedverwanten ook zo ingesteld. Het heeft dus niet niets met opvoeding te maken al zal de liefde voor de sport er wel mee te maken hebben. Het zit in je DNA of niet, of je van sport als competitie houd of niet, bedoel ik.

Nu kan ik dus niet naar voetbal kijken alsof het een spelletje is, dat zit er niet in. Ik kan me er ook niet van afsluiten.

Het was voor mezelf wijzer geweest dat bij vorige toernooien te bedenken, nu met een nieuwe configuratie van de hartspier ben ik er beter tegen gewapend dan voor heen. 

Dus wat mij betreft hoeft mijn eega sinds 30 jaar niet haar hart vast te houden. Ik ben blij mijn hart even te hebben uitgestort, dat ik mijn hart gelucht heb bij u.

Het is niet anders; vanavond ga ik mijn hart ophalen, aan een hopelijk, hele mooie pot voetbal, met een juiste uitslag.

Oberaula in my mind (1)

Dit jaar niet, hoewel de reisfirma aandringt via de mail met allerlei aanbiedingen behalve voor het reisdoel sinds jaren zijn er dit jaar geen meevallertjes waarvan Oberaula betaald kan worden. Geen mazzeltjes of anderszins en er moet toch een beetje op de centen gepast worden dezer dagen.

Oberaula is een plaats in Duitsland waar vakantie gevierd kan worden op z'n van Klinkens. Lekker rustig op het terrasje voor het vrijstaande huis, die ook nog eens op een behoorlijk perceel staat. Lekker op ons zelf en een stukje weg, met een uitzicht waarvan de gemiddelde Nederlander na een week zegt; nu heb ik het wel gezien. 

Wapen Bad Liebenstein

Zo niet ons slag; wij genieten er jaar op jaar van ( behalve dan dit jaar). Lekker op het terras dus, even met de auto een ritje maken wat daar perfect kan, elk jaar even kijken hoe het met de vooruitgang in de voormalige DDR staat. Daar overigens prachtige plaatsen in renovatie waarvan ik u hier Bad Liebenstein niet wil onthouden. Niets wetende van de geschiedenis van deze plaats denk ik maar zo dat het tijdens DDR tijden een plek was waar DDR bonzen mochten bijkomen, zo fantaseer ik rijdende door dit stadje. Wel een prachtige plaats in ieder geval. Als u er toch bezoek dan ook gelijk even het Trusetal waar de hoogste waterval in deze regio van Duitsland te vinden. Weliswaar niet origineel, want aangelegd, maar het bezoeken desondanks meer dan waard. Het wordt nog een hele reisgids als ik zo doorga.

Oberaula dus, of eigenlijk Hausen; gemeinde Oberaula. Dat luistert nogal nauw door een andere democratische opzet in Duitsland. Hausen ( en elke plaats in D, klein en groot) heeft zijn eigen gemeenteraad en Bürgermeister. Al deze gemeentes zijn dan weer georganiseerd in een Verbandsgemeinde, te vergelijken met Nederlandse gemeentes. Het politieke systeem kent alleen geen, bij gebrek aan Koninklijk Huis, Koninklijke benoemingen. De burgemeester wordt dus gekozen evenals de Ober-Bürgermeister ( een functie zoals onze burgemeester). Goed, weet u dat ook maar weer. 

Wapen Oberaula

Hausen in my mind had dus eigenlijk de titel moeten zijn van dit stukje. Hausen is een vrij onbeduidend plaatsje waar de komst van dit vakantiepark heeft gezorgd voor de doorbraak naar de rest van de wereld en eigenlijk is dat jammer. Gelegen in een dal van de Aua heeft het, in de winter harde,  en in de zomer bijna mediterrane klimaat waardoor het bijna altijd zeer aangenaam verblijf is. Nu heeft het park ervoor gezorgd dat er veel meer mensen komen naar dit deel van Duitsland, treurig is het dan ook dat de bekendheid van het park is overvleugeld door de komst van een golfbaan, jawel, golf. Het enige nuttige dat de golfbaan heeft opgeleverd voor een liefhebber van dit dal is dat zij op hun kantine ( haha) een webcam hebben geïnstalleerd. Graag zou ik u ernaar verwijzen maar momenteel doet ie het niet. Dat maken deze Duitsers dan op deze wijze bekend;

Die Webcam wurde gespendet von unseren Mitgliedern Hans-Michael Zollner und Dr.Karl-August Eichhorn. Herzlichen Dank.

ACHTUNG unsere Webcam ist aufgrund eines Fehlers in einem Mikrochip zur Zeit in Reparatur !!!!! 

Op de site van de golfclub wordt in grote Rode letters weergegeven wat u hier in zwart ziet staan.
Waar wordt tegenwoordig een webcam wegens een fout in een microchip nog gerepareerd? Juist!

Uitzicht op dit onvolprezen dal

Gelegen op de mooiste plek in het dal moet dit de nieuwe natuur verbeelden, die nieuwe natuur hebben ze natuurlijk helemaal niet nodig maar goed. Op de foto ligt het aan de linker bovenzijde.
Mooi zo'n uitzicht, eigenlijk de hele dag door wat te zien, vogels, soms een vliegtuig, in en tegen de avond grof wild aan de overkant aan de randen van bos en akker. 

Een poosje heb ik getwijfeld of ik u deze wetenschap toevertrouw want anders, volgend jaar als we hopelijk weer gaan, onverwachte drukte. Iedereen wil wel eens zien waar die rare het over heeft. Wat nou mooi? Zelf kijken, wat, wat mij betreft, niet de bedoeling is van dit relaas. Ga rustig lekker naar Frankrijk of elders, ik vind het prima, voor mij is het Oberaula in my mind. Deze gedachte, vrij naar James Taylor's Carolina in my mind. Een echte klassieker en als je 'm een poosje niet gehoord hebt, erg mooi. ( http://www.youtube.com/watch?v=sXmgkvIgc0w) .

           

Wordt Vervolgd