Hufter

Het was tot dan een mooie middagje, lekker een beetje toeren in de pas opgepoetste auto. Eerst op de Wilpse Klei aan de IJssel gezeten met de vaste kompanen in crime. Mooi gezicht op de IJsselvallei op dat punt, net aan de overkant van Gorssel eigenlijk en dat is te zien aan het enkele huis dat we zien verschijnen aan de overkant. Het is daarom niet te doen maar even genieten van de rust op dat punt. Dan toch nog even verder om via Twello en het altijd landelijke Terwolde de Bandijk aan de IJssel af te rijden richting Hattem en Wapenveld. Komende door Welsum en later nog langs Vorchten een aanrader.

Op grote stukken is het rustig en kan je even stil staan om vooral van het panorama en de fauna te genieten. Grote sportievelingen raadt ik aan om toch vooral met de fiets dat stuk te verkennen.

Na Veessen gaat de dijk eerst IJsseldijk ( origineel) en vervolgens Marledijk heetten.

Wat staat daar in dat weiland wijs ik aan mijn kompaan die de camera bedient, ik laat het het raam naar beneden zakken en ga staan, een beetje opzij maar wel een smalle dijk. Van de andere zijde komt een groene VW Caddy tegemoet, remt niet en wil zo passeren. Met een enorme knal krijgt de buitenspiegel een tik en slaat naar binnen, daar is het op gemaakt maar het gaat nu zo hard dat het spiegelglas uit de behuizing springt, stuk is en aan een paar draadjes in de sponning van de ruit is blijven hangen. In de binnenspiegel zie ik de berijder eerst nog iets inhouden om vervolgens gas te geven en er tussenuit te knijpen. Wil snel de auto draaien maar er komt nog een tegenligger waar ik op wachten moet en zet dan alsnog en naar blijkt veel te laat de achtervolging in. 

Niet meer te zien of te vinden natuurlijk, die is ergens snel op een boerderij gaan "schuilen" of heeft 1 van de vele weggetjes in de buurt genomen, in ieder geval spoorloos. En nu? Politie bellen? De Nationale recherche inzetten? De ME erop af?

Dat zal inmiddels allemaal niet meer helpen, nog boos op de ongelofelijk hufterige aso die dit flikt en waarschijnlijk een elke zondag in Veessen ter kerk gaande "keurige" boer zal zijn pleit ik voor het instellen van het Nationale Hufter Meldingspunt.

Ja ja, wat zullen die het druk krijgen, krijg nu al zin om ze te bellen!

Vlaggen

Nu het richting 8 juni gaat wordt het weer een bijzondere tijd.

8 juni, 8 juni, wat is 8 juni hoor ik een aantal van u al denken, 8 juni begint het EK voetbal in Polen de Oekraïne, jawel, het is weer zover. Alles komt weer langs, de Oranje camping, het Oranje journaal, vanmiddag toevallig langs het Oranjehotel in Oranjeloo ( Hoenderloo) alwaar een stopverbod, het moet niet gekker worden. 

Hiermee is het allemaal nog niet gehad; wie de laatste dagen een stapel reclame onder ogen heeft gehad zal nog veel kunnen verzinnen. Wat je nu ook wilt kopen, je kan het krijgen in de kleur Oranje, en soms alleen maar Oranje. Het hoogtepunt van vandaag; op dat stuk waar je niet mocht stoppen kwam een auto tegemoet met Oranje covers ( een soort doek) om de buitenspiegels. welke ziel  heeft dat bedacht ( wat zal zijn moeder trots zijn op zo'n jongen/meisje)?

In de straat begint het nu ook zichtbaar te worden, Oranje vlaggetjes vanaf de bovenlichten worden tot in de tuin gespannen. Oranje vlaggen aan de masten of eigenlijk overal waar de vlag in het oog springt. 

Dat doet bij de onvermijdelijke vraag belanden, nadat ook een overbuurman de vlag (getjes) heeft uitgehangen om zijn sympathie voor ONS Oranje Elftal aan de wereld bekend te maken; doen we het wel of doen we het niet. 
Die vraag werpt zich de laatste jaren op. 
Voorafgaand aan zo ongeveer elk groot toernooi waaraan Onze Jongens mogen meedoen, een vraag die ook op andere momenten zich aan je opwerpt; doe je het of doe je het niet.

Die vraag is bijzonder prangend omdat dit niet in de privé sfeer blijft; iedereen komende door deze  straat ziet; je bent er voor of je bent niets. Als, als, als , als ze kampioen zouden worden wil je erbij zijn, erbij horen. Dan ben ik het kuddedier en wil mee kunnen brullen; ik heb ze altijd al opgehangen, ik heb altijd al de vlag in top gehad voor onze jongens; ik was er niet bij in 1988. Als, als, als, als het het in 2012 wel wat wordt;  

Iedereen opletten; ik hoor erbij

Bloggen

Bloggen, daar kom ik steeds meer achter is vooral een kwestie van kiezen, waar schrijf ik wel en waar schrijf ik niet over. De onderwerpen dringen zich vandaag op; om u een indruk te geven;

• gesprek gehad met een politieke compaan ( daarover kan ik zeker twee dagen vooruit Bloggen)
• wandeling gemaakt op de heide van het Deelerwoud ( man, wat mooi weer vandaag)
• wandeling gemaakt op sandalen zonder podologisch verantwoorde zolen en geen pijn, hoe kan dat?
• de bereikbaarheid van een, van moderne gemakken, voorziene mens ( want gebeld midden op de hei)
• in mijn hoofd beheerst het nieuws dat de VVD aan haar terugmars bezig is (u kunt zich mogelijk voorstellen hoe ik mij daaronder voel  maar erover schrijven, zal ik? )

Ja; een kwestie van kiezen dus, daarover is al eens een verkiezingsprogramma geschreven geloof ik, of is het een tv programma. Als geen verkiezingsprogramma ooit zo geheten heeft wordt het weleens tijd om dat te doen. De tijd is er naar. 

Vandaag u toch maar even bijpraten over een voorval van vandaag; 

staan mijn eega sinds 30 jaar en ik midden op de heide. Er bestond eigenlijk geen plan om echt te wandelen maar zo ineens kwamen we er toch uit, een prachtig stukje Nederland, het Deelerwoud. Makkelijk te bereiken via de onderdoorgang van de A50 en met drie kwartier midden op de heide. Prachtig was het, het was nog zonnig en dan ziet alles er mooi uit. Het was derde Pinksterdag dus erg rustig, een paar fietsers en geen wandelaars te zien. 

Heerlijk als plotseling; de telefoon gaat en niet die van mij maar van mijn eega sinds 30 jaar. Heb er een gewoonte van gemaakt mijn mobiele op stil te zetten anders sta je daar in de natuur en gaat opeens de sirene uit de Dukes of Hazard. Zelf voel ik daar niets voor, dus uit dat geluid, zo niet mijn eega. Staan dus onverwacht midden op de hei gaat de telefoon en neemt op; uit de conversatie begrijp ik al snel; het is onze oudste. Heeft een probleempje en of de oudjes nu uitkomst kunnen bieden? Tsja; we willen wel maar een probleem; we staan midden op de hei en het duurt zeker een uur alvorens we tot redding van de situatie in staat zijn. Kan je nog iets anders bedenken om tot probleemoplossing te komen? In de tussentijd maar vast richting de auto.Het probleem heeft zich opgelost wordt een paar minuten later en inmiddels een halve kilometer verder gemeld. Mooi en wij toch maar weer het oorspronkelijke plan voor wandeling opgevat en retour gemaakt. 

Moraal van dit verhaal; geen.

Als er al een moraal van het verhaal is dan het volgende;

Ook wij kunnen de vooruitgang niet ontlopen. Op een plek waarvan ik mij voorstel dat je die waarschijnlijk alleen kon tegenkomen in de vorige eeuw, in het land van mijn vader; Drenthe. Op die plek worden wij op de hoogte gehouden van de buitenwereld door een mobiele telefoon. 

Dat doet me denken aan een onderwerp voor een volgende Blog;

het stilste punt op aarde; waar is dat ook alweer?

Weer wat

In den beginne verontrustte me 1 ding; is het doenlijk om een zelf opgelegd aantal Bloggen of Blogjes te schrijven? 

Het was de titel van de eerste Blog, nu ik even op gang ben verontrust iets anders me meer; hoe maak ik onderscheid in alles, waarover ik zou willen schrijven? 

          Het komt  zoals het komt ( vrije vertaling)

Tussen de hoofd- en de bijzaken of zijn de bijzaken ook “schrijvenswaardig”? En zo wordt de vraag met een vraag beantwoord en dat levert zelden een antwoord op.

Vandaag bijvoorbeeld; het is 2^e  Pinksterdag en prachtig weer, het is en was dus genieten geblazen, "wat een mooie dag schreef eens een bandje uit Zeeland, geloof ik. Nu bij het vallen van de avond lees ik dat het aan de kust is tegen gevallen. Voorbij Utrecht, voor ons aan de verkeerde kant van Utrecht; mist vanaf zee, 14 graden, dat is niet lekker, zo lees ik op Facebook. De mensen zijn vanaf de stranden weer vertrokken vanwege de kou.

Aan de koffie gezeten in ’s Heerenbergh weet ik toch zeker onderweg 27 graden te hebben gezien en ook daar is de temperatuur meer dan lekker. 

Veel mensen op de fiets gezien en mensen wandelend, daar en onderweg.

Wat een rare dag, tussen zwembroek en winterjas, is het weer nu hoofd- of bijzaak op een dergelijke, voor onze kant van het land, mooie dag

Geen Blog

Dingen tegelijk

Met de tijd is het mij wel duidelijk; in de wieg geboren om me op een ding tegelijk te concentreren. Nu en dan onderneem een poging en probeer meer tegelijk te doen. Efficiënt in de tijd want dagen zijn so wie so te kort dus alles wat je tegelijkertijd meer kan doen is meegenomen. Zo ben ik nu aan het schrijven en op een schermpje naast mij zie ik afwisselend Gullit en van Basten een voorbeschouwing geven op de oefeninterland die dadelijk gespeeld zal worden. Nu moet het niet erger worden; John de Wolf verschijnt in het schermpje.

 

Nu ben ik, zoals u weet een man, en dat heeft invloed op het feit of je makkelijk twee of meer dingen tegelijk kan doen en ook nog goed doen. Niet rommelen of een resultaat in de marge al goed vinden, Nee, gewoon goed. Vrouwen dus, zij kunnen dat, als ik me nog van wat wijze lessen herinner heeft dat met een smalle of bredere hersenbrug. Denk dat het de bredere is, maar wie het weet mag het zeggen. Het heet overigens niet meer zo, dingen tegelijk doen, nee; multitasken is het woord. In de spreektaal heb je vaker dat een aantal woorden ineens worden gebruikt. Zo was, in "mijn" kringen ineens het woord focus populair. "We leggen de focus op........... " en dan komt er iets. 

Zelf heb ik wel een probleem met multitasken merk ik. Nu ik met een schuin oog ook nog probeer een beetje televisie te kijken barst ik van de typefouten.  Gelukkig wordt ik ondersteunt in het multitasken door de spellingscontrole. Net een vrouw, kan ook op veel dingen tegelijk letten. 

Gelukkig maar; let maar op; dit van oorsprong Engelse woord is een blijvertje

Pinksteren in 2 dagen

Het Pinksterweekeinde staat te beginnen. Pinksteren is één van die christelijke feestdagen waarvan ik altijd weer moet opzoeken waarom dat gevierd wordt. Om het vervolgens weer heel snel te vergeten.

Ook geen idee waarom we Pinksteren " vieren"? Het gaat u misschien zoals mij; het gaat over een lekker lang en vrij weekend. 

Nee hoor; toch maar even op Wikipedia gezocht wat Pinksteren is en het wordt niet duidelijker. 

Met Pinksteren (Oudgrieks: Πεντηκοστή, Pentèkostè Nederlands: vijftig) of Sinksen[1] wordt de uitstorting van de Heilige Geest herdacht. Het is de negenenveertigste dag ná Pasen (de vijftigste dag ván Pasen). Met deze uitstorting wordt ook het begin van de christelijke Kerk gemarkeerd. Het kan als zodanig tevens als de eerste christelijke opwekking worden gezien.

Nou dat is het dus, dat wordt door ons gevierd. Een hausse aan activiteiten; het is serieus heel druk op allerlei plekken waaronder vast ook weer de woonboulevards, om van de drukte bij die Zweedse kruidenier nog maar te zwijgen. Door het aanhoudende mooie weer schat ik in dat het strand bij Scheveningen ( of Chevening, op z'n Duits) twee dagen lang ook heel druk zal zijn, Pinkpop is er niets bij.

Formule 1 (2)

Dan de eerste keer dat de coureurs vertrekken bij de start die net na de busstop is geeft een enorm lawaai, vanaf deze plek kan ik de bolides omhoog zien rijden bij Eau Rouge. Dan even niets en vervolgens komen ze met 300++ aan rijden op de busstop. Dan zo'n 50 tot 60 meter voor de eigenlijke busstop wordt geremd en gaan ze met 100+ een haakse bocht door. Het is onvoorstelbaar, dit tart bijna de wetten van de natuurkunde. Het mechanisch geweld wat zich voor mijn ogen afspeelt heb ik niet eerder gezien. Niet dat ik kan bogen op veel ervaring op dat vlak maar dit is echt ongelofelijk, en dat graag even voegen bij de enorme geluidsexplosie maakt het tot een onvergetelijke ervaring.

Een ander aspect wat het een bijzondere ervaring maakte is de hele entourage. Zittende op die steile heuvel was dit een attractie op zich. Er waren in ieder geval mensen van alle nationaliteiten van het Europese continent, zoveel is zeker. Een grote groep ging onder aan de richel zitten waarvan het vermoeden is dat het Brazilianen zijn, zeer luidruchtig, maar ook wat lachwekkend. Een groepje Spanjaarden kwam langs in "traditionele" kleding; als stier, als matador, etc. Met veel gelach en luid roepend verdwenen ze op de heuvel boven ons. Sommige, in mijn ogen, helden, liepen vanaf hoger of in de buurt, naar beneden, over dat glibberige paadje. Naar beneden om patat of anderszins te halen. 

"Zitten waar je zit en verroer je niet" was het devies, geen moment naar beneden, niet voor patat en niet voor het toilet. Zeker niet toen het recht naar beneden de richel, alwaar gezeten, een aantal malen mis ging en patat dan wel drank in de rondte vloog.

De wedstrijd kan je overigens beter thuis volgen of anders voorzien zijn van een soort satelliettelefoon zoals in de naaste omgeving te zien was. Het wedstrijdverloop is anders bijna niet te volgen. Maakte niet uit, de belevenis was er niet anders om. Vettel won maar niemand die erom leek te malen behalve een verdwaalde Deutscher die Unheimisch de naam van Vettel begon te scanderen.

De wedstrijd was af en daarmee ook de laatste race van de dag; nu kwam het erop aan; naar beneden. Oei oei, wat glad, onvoorstelbaar glad en steil. Op handen en voeten beneden komend was ik zo blij het er heelhuids vanaf gebracht te hebben, om tot ontzetting te constateren dat wanneer de Belgen het rustig aan mogen doen zij juist in een ijverige stand gezet waren. Alle Dixie's werden al weg gehaald zodat de enige gelegenheid om te wateren vertrok, achter op een vrachtwagen.

Dat terug naar de parkeerplaats en in de auto op weg naar huis, een gelegenheid om even te plassen zou zich toch aanstonds wel aandienen? Toch? 

Nu waren nog een aantal mensen bezig om de weg naar huis te vinden en dus werd het steeds drukker op de weg en de gelegenheid om te wateren leek verder dan ooit. Zo niet voor een Belg in de dikke Porsche die politiebegeleiding kreeg en die in het eerst volgende stadje met de politie aftikte om verder te rijden ( echt zelf gezien). 

Goed; gegeten moest er ook nog worden dus een gelegenheid opzoeken, aan de snelweg maar want dan kan de reis gelijk voortgezet worden. Nu werden die ijverige Belgen toch echt een probleem want nu ook opgebroken snelweg en al een uur of twee/ drie in de auto. Laatst gewaterd, pakweg 12 uur geleden en nu begint de nood zich echt te manifesteren. Er wordt geknepen met de billen en ballen om alles binnenboord te houden. Tot zich een gelegenheid voordoet gelegen aan de Belgische snelweg, een bosje pal aan de snelweg die geen snelweg is omdat er in file gereden wordt vanwege ijverige Belgen die de snelweg aan het opbreken zijn. Auto, op de vluchtstrook, de bosjes in en eindelijk, eindelijk, eindelijk; water waar de Maas nu nog vol van staat. Wat kan een mens dan opgelucht zijn en voelen. Nog een fantastisch moment die dag, fantastisch. 

Aan de file ontwurmd en net in Nederland aan gekomen een wegrestaurant aan de overzijde van de snelweg, je moet met een brug of een onderdoorgang oversteken, staat er op een bordje; gesloten om 21u, het is 20.55u. Dat weer snel in de auto, verder gereden en via een omweg beland in het altijd mondiale Westervoort waar Sultan's Palace ( what's in a name) eigenlijk van plan was de boel te sluiten maar met zoveel klandizie op komst de lichten nog aan liet. Na een, voor het tijdstip toch voortreffelijke maaltijd, de zaak op een laat tijdstip verlaten. Nadat er om het pand weg gereden werd gingen in het pand direct de lichten uit, 

die van mij ook.

Formule 1 (1)

Dit weekend is de formule 1 wedstrijd in Monaco. Een wedstrijd waar ik alleen naar uit kijk als het regent aan de Cote d'Azur.  Dat gebeurd 1x in de tien jaar, veel te weinig dus. Waarom regen? Het maakt de wedstrijd interessant; als er geen regen is gevallen of valt is de wedstrijd meestal na de eerste bocht al bekeken.

Monaco is een ouderwets stratencircuit, de coureurs kunnen er niet inhalen.

Ik volg de sport al sinds de jaren 70, James Hunt, Emerson Fittipaldi en Gilles Villeneuve zijn zo wat namen uit die tijd. Prost was een tijdje mijn favoriet net als Alesi maar sinds de jaren '90 Schumacher. Het merk is altijd Ferrari gebleven.

Vorig jaar ben ik voor het eerst naar een wedstrijd geweest, een race bezocht, op één van de mooiste circuits: Spa-Francorchamps.

De reis erheen, 's ochtends in alle vroegte was al een belevenis op zich, hoe dichter je bij Spa in de buurt kwam, hoe meer mensen je zag die ook duidelijk op weg waren naar het circuit. Die ook probeerden mee te draaien met de vele Pk's die ze later voorgeschoteld zouden krijgen. 

Spa-Francorchamps ligt in een typisch Ardennen/Eiffel dal; steil, groen en  mooi. Het had de dagen ervoor nu en dan wat geregend en dat maakt het ook glad zoals ik later zou merken.

Na het bereiken van de van tevoren aan gegeven parkeerplaats is het een kilometer lopen alvorens je het circuit op kan. In het bezit van een staanplaatskaart zijn er diverse stukken langs het circuit waar je terecht kan. Het liefst een deel waar ook een grote videowall staat want dan zie je nog meer dan wat zich direct voor je afspeelt.Welke kant op? U kent mij enigszins dus werd de linkerkant gekozen. Na wat heuvels en dalen ( wat al een belevenis is zonder enige vorm van conditie) het punt bereikt wat wel mooi zou kunnen zijn ( voor de kenners; net voor de Busstop). Hier loopt de heuvel om op te zitten erg steil omhoog langs een zeer glibberig bergpaadje, maar wonder boven wonder het lukte en zittend op een richel die daarna zo'n drie meter naar beneden "viel" kon ook de videowall bekeken worden. Daar zittende was de conclusie al snel; zitten blijven de hele dag, ook een toiletbezoek zat er niet in want te steil om nog weer een keer naar beneden en boven te gaan. Het zal ook met de vlakke aard van ons eigen landschap te maken hebben maar zitten blijven bleef het devies.
Na een uurtje of twee begonnen de eerste races in andere klassen tot om 13.30u de eerste F1 langs kwam, eerst nog een paar maal door de Pit om vervolgens na de Busstop op de startlijn te verschijnen.

Wat een beleving en belevenis. Wat een geluid ook vooral, het is met geen pen te beschrijven.

Vandaar ook dit filmpje maar ook een filmpje, zo dicht bij de werkelijkheid doet geen recht aan wat je overkomt. De eerste rondes dacht ik nog; mwa, gaat wel om na de derde ronde toch maar de meegebrachte oorpluggen in te doen. Het gaat echt pijn doen aan je oren waarbij vooral het merk Lotus-Renault de kroon spande, echt niet normaal meer. Het leek wel of ik in een ouderwetse jaren '70 disco was beland waar hart en longen zo ongeveer eruit gedreund werden doordat de muziek zo hard gespeeld werd. Dit was toch een overtreffende trap waar niet alleen hart en longen eruit maar ook de oren op hun vermogen werden getest. 

Morgen meer

Pim en Geert

"Zeggen wat je denkt en doen wat je zegt"; zo simpel is het leven voor een politicus in de wereld van Pim. Van het omgekeerde werden politici beschuldigt in het tijdperk van, en voor de opkomst van Pim; ze deden maar wat en je kon ze niet vertrouwen want het ligt altijd anders volgens de politicus.

Zoals u wellicht weet doe ik een beetje aan politiek en dan loop je soms heel hard aan tegen de beeldvorming van "de politicus". Soms komt dat uit kringen die niet willen of kunnen begrijpen wat een politicus voor heeft met de wereld en wat hij/zij er persoonlijk voor over heeft, maar heel soms komt dat uit eigen kring. 

De kring van politici en bestuurders bedoel ik dan, die dan beginnen iets dergelijks te roepen. Dat doen ze omdat zij ervan uitgaan dat dit hun eigen populariteit ten goede komt, zo is mijn gedachte.

Populisme of symboolpolitiek zijn de woorden om dat soort daden te kenmerken. hoewel het vaak wat moeilijker ligt dan wat ik hier in een paar woorden tracht te beschrijven.

Nu was populisme in mijn omgeving op de achtergrond aanwezig en deed zo af en toe een poging om te kijken of onze gemeenschap er al klaar voor was. 

De ongeschreven regels of de mores konden tot nu toe voorkomen dat er onderwerpen als bijvoorbeeld de beloning ( a hum) van politici op de agenda staat. 

Terecht ook, en laat ik eens een lans voor mezelf breken; er gaat veel tijd en energie in het politieke bedrijf zitten, tenminste als je het goed wil doen. Het gemiddelde uur inkomen is in de huidige opzet al dramatisch laag en een gemiddelde Poolse trucker zou er zijn vrachtwagensleutel niet voor oppakken. Daarover, over die al lage "beloning" ontstaat dan een discussie of het in verband met de bezuinigingen niet wat minder kan ( het is ook al een enorm bedrag). Hier is het oordeel sneller dan de waarheid en dat is waar populisten op in spelen.

Dat de eerder genoemde bezuinigingen nodig zijn doordat men er zelf zo'n puinhoop van heeft gemaakt mag dan weer niet gezegd worden, dat is dan ineens politiek of democratie. 

Diezelfde democratie die in haar kern geraakt wordt door dezelfde collega's die vinden dat het allemaal wel minder kan. De "beloning" van een volksvertegenwoordiger maakt onderdeel uit van ons systeem en voor sommigen geldt gewoon dat zij minder inkomen hebben door het raadswerk, zij werken minder uren. De compensatie is de vergoeding. Een vergoeding die, bij mensen met nog een inkomen, meestal met 42 of 52% belast wordt en op die manier alweer bijna de helft terugkomt bij diezelfde overheid.

Ja, ja; u begrijpt natuurlijk dat ik hier wel erg simpel tegenaan kijk. 

Eigenlijk heb ik het nu zo versimpeld dat ik mezelf maar beschuldig van populisme, dan hoeft u dat niet doen, dat is wel zo makkelijk.

Hollen of stilstaan

Het is hollen of stilstaan met het Nederlandse weer. Het is of te koud om buiten te zitten, lekker in de tuin, of; het is te warm om buiten te zitten, lekker in de tuin. 

Een tussenweg lijkt er niet te zijn. Het zal ook te maken hebben met de ligging van onze tuin, heel beschut en zo pal op het zuiden waardoor zo rond 11u de zon steeds meedogenlozer ons en onze tuin beschijnt. 

Tegen een meedogenloze zon helpt een alom gewaardeerd hulpmiddel als een parasol niet meer dan een ijslolly in de Sahara. Het is er wel maar dient geen enkel nut meer, de warmte is te doordringend. Zelfs als ik mijn best doe en een half uur "niets"doe, daardoor enige opwarming van de lichaamstemperatuur probeer tegen te gaan, is het nog te heet om buiten te blijven. 

Geen masochist zijnde verdwijn ik snel naar de koelte binnen, die blijft een aantal dagen hangen alvorens ook de warmte in huis toeslaat. Dan is het gedaan met het goede humeur over de eerder verwelkomde warmte en denk ik soms; was het maar weer winter.

Zwembad Waxweiler Deutschland

Het voordeel van kou boven warmte is natuurlijk duidelijk. Op de kou kun je jezelf kleden; een laagje kleding erbij, een shawl erbij, een muts op, bewegen, het helpt allemaal om warm te worden of warm te blijven in de kou. Tegen warmte is niets bestand want zodra de laatste hullen zijn gevallen en alleen nog een korte broek aan en in de blote bast, dan is het gebeurd. 

Dan helpt alleen tijdelijk een koude douche, naar een onverwarmd zwembad of geparkeerd blijven staan in de supermarkt met die enorme airco's, tot het teveel opvalt. 

Is het u trouwens ook opgevallen hoe koud supermarkten zijn tegenwoordig. 

Vroeger was dat, in mijn herinnering, alleen bij de slager het geval maar supermarkten lijken het patent op een koude winkel te hebben overgenomen. De onvermijdelijke zomers verkoudheden die hierbij horen zijn we alweer gewend. 

Zou dat Arbo technisch wel mogen, een dergelijk koude supermarkt voor het personeel, geen idee eigenlijk. 

Waarom de zomer, maar eigenlijk de lente het mooiste seizoen is voor mij, zijn de kleuren groen aan de bomen en struiken. De dagen worden langer en de zon is toch een levensbehoefte. Het leven lijkt altijd fleuriger als de zon schijnt, ik krijg er in ieder geval goeie zin van als in de ochtend de zon al schijnt. 

Het is alleen naarmate we verder richting zomer bewegen dat die hitte me gestolen kan worden. Vandaag is zo'n dag dat de hitte ( en dus niet het mooie weer) me gestolen kan worden, volgens mij moet ik nog even naar de supermarkt

Druk, drukker, drukkend

Vandaag leek weer zo'n dag te worden, dat je op een gegeven moment stil staat en denkt; waar ben ik mee bezig, wat moet ik nog doen en wat zo belangrijk dat het echt vandaag moet en geen uitstel duldt.

Zo'n dag was het vandaag; in de vroegte al een werker aan de deur om een afspraak te maken voor het plaatsen van een gloednieuw dakvenster. Ik blij, mijn eega sinds dertig jaar heel wat minder want komt de trap af, werker aan de deur; morgen kan niet, tandarts en jij gymmen; o ja niet aan gedacht. Dan maar woensdag, net als ik de deur gesloten heb denk ik, woensdag; nee. 

Toevallig heb ik woensdagochtend een aantal vergaderingen, snel de deur weer open. 

Meneer de werker, het kan niet op woensdag, doet u maar donderdag. Zo'n dag is het vandaag.

Daarna toch maar wat gewandeld na het doen van de allerlei'tjes( alles wat je zonder te merken even doet maar die evengoed tijd kosten). 

Wandelen dus, normaal altijd heel fijn en ontspannend; maar wat was het warm en drukkend, er komen vast onweersbuien vanavond. 

Het was wel lekker want even eruit maar zo warm en drukkend was nu toch ook weer niet de bedoeling. Blij dat Ulli niet mee is, die had het, zoals wij zeggen, afgelegd. Bedoelende dat het voor hem heel erg zwaar was geworden. Na de tocht van gisteren besloten iets rustiger aan te doen met de hond.

De dag is nog niet voorbij, vanavond met de Genossen van mijn Partij om tafel en bespreken hoe we donderdag gaan acteren. 

Vandaar het mooie roosje hiernaast, symbool van onze Partij en toch, hoewel niet zo lekker, wel veel mooier dan een tomaat.

Maar goed, vanavond dus vergaderen, besluiten nemen en voorbereiden op de vergadering van de gemeenteraad aanstaande donderdag. Het wordt vast weer bijzonder interessant als ik naar de onderwerpen kijk. Denken, praten, voelen en doen of zoals een vroegere docent mij trachtte bij te brengen, hart, hoofd en handen, dat is de sleutel om iets voor elkaar te krijgen. Het hoofd loopt in ieder geval om want; Het is vandaag zo'n dag; druk, drukker, drukkend

Laptop

Wij, mijn eega sinds 30 jaar en ik hebben een vaste gewoonte in ons leven en dat is het zondagochtend bezoek. Waar anderen naar de kerk gaan, huishoudelijke klusjes doen, naar het voetbal of andere dingen doen gaan wij naar de ouderlijke residentie van mijn zijde. Dat doen we al sinds ze ( eerst mijn vader en moeder, nu alleen nog mijn moeder) sinds een tiental jaren zeer bij ons in de buurt zijn komen wonen. 

Die bezoeken zijn altijd weer anders, enerzijds door de onderwerpen die besproken worden dan wel door de dingen die er te doen zijn. Zo is het zondagochtend bezoek pas naderhand te beschouwen als gezellig, zinvol, leuk of anderszins. Natuurlijk zijn er de steeds terugkerende onderwerpen als de kinderen, het weer, etc.

Mijn moeder mag graag mee gaan met haar tijd zo is voor een aantal jaren geleden een kekke laptop gekocht nadat de desktop computer een aantal jaren was uitgeprobeerd.

Die laptop staat op eettafel in de woonkamer en aangezet zoekt hij als vanzelf verbinding met de wonderlijke wereld van wifi. Heel mooi dat dat allemaal kan, filmpjes op YouTube kijken  van allerlei muzikanten die ik met geld toe nog niet zou bekijken. Ik zal het verder niet verklappen maar muziek uit Tirol speelt een belangrijke rol. Verder niet belangrijk, zij vind het mooi en krijgt er goede zin van als dat nodig is. 

Nu is het bedienen van de laptop, ondanks een aantal computerlessen en aanwijzingen altijd nog een wereld waarin mijn moeder zich niet altijd thuis voelt. 

"Doe ie dat maar", nee ma; zelf doen. Het blijft moeilijk om al die begrippen te onthouden, te begrijpen en te kunnen gebruiken. 

Het gevolg is dat zij vooral troost vind in het doen van Patience en bij de pogingen verder in te breken op de mogelijkheden van de computer weleens mis klikt. Niet getreurd want in ieder geval op zondagochtend komt er iemand die daar wat aan kan doen.

Nu is zij niet de enige gebruiker van de laptop want u kent het wel; je bedenkt iets wat je een ander wil laten zien en dat kan via de wonderlijke wereld van wifi en daarvoor wordt de laptop van mijn moeder in gezet.

Allemaal prima, maar soms klopt een instelling niet helemaal ( Java, Adobe, noem maar) en dan wordt er gehobbyd dat het een lust heeft. Niets meer van de oorspronkelijk instellingen terugvindend baan ik me een weg door de chaos die anderen gecreëerd hebben tot ik weer alles ingesteld heb zoals mijn moeder het graag heeft. 

Dat zij een beetje, moeizaam maar toch, haar we kan vinden door de wonderen van de moderne techniek.

Robben

Een heerlijk avondje voetbal is aanstaande, de finale van de Champignons League tussen Bayern München en Chelsea uit London. Bij Bayern speelt een zekere Arjan Robben.

Hij, Robben, als klein jongetje, moet ik een keer ontmoet  hebben toen zijn zus met mijn neef trouwde. In onze familie toch nog wel een gebeurtenis want mijn neef "moest"zich eerst tot het katholieke geloof bekennen alvorens met Margaret te kunnen trouwen, ja zo ging dat nog in die dagen. Misschien nog wel, ik heb er eigenlijk geen idee van hoe zwaar dat ligt.

Nu zijn wij; de van Klinken's, helemaal niets zoals mijn vader mij bijbracht. Wij proberen het nu, in deze werkelijkheid maar goed te doen. Niet als die (schijn)heiligen die meer of minder goed doen om een mooi plaatsje in de Hemel te verwerven (volgens mijn vader dan) Hoe er tegen geloof en de wereld werd aan gekeken speelde een bepalende rol in hoe wij onze rol in dat tijdvak beleefden. Hoe dat zit komt later nog wel eens terug.

Ik heb het nu over de jaren tachtig van de vorige eeuw, in Zuid-Oost Groningen/ Noord-Oost Drenthe, het land van mijn vader, en ik ontmoette dus Robben. Als klein mannetje op het huwelijk van zijn zus en van mijn neef. Hij heeft geen onuitwisbare indruk op me gemaakt. Aan die gebeurtenis heb ik geen moment welke me te binnen schiet en denk; o ja, dat was 'm.

Het feest was in Hotel Café Restaurant Platen in Musselkanaal, bij de IJzeren Klap ofwel d'Iezer'n Klappe, het is dat u het weet.

Platen bestaat nog steeds en het was in die tijd een goeie gelegenheid voor een etentje en trouwerij. Niet centraal gelegen in Musselkanaal maar ach, wat wel? Het is geen groot geheim dat de dorpen in die regio gebouwd zijn langs de kanalen die gegraven werden voor de turfwinning. Een dorp is al snel een aantal kilometers lang, zo is Valthermond ongeveer 10 kilometer. Maar goed. het was dus op de d'Iezer'n Klappe, nu maar voor Arjan hopen dat de klank die dat heeft vanavond anders afloopt voor hem. Het huwelijk van zijn zus liep wel af, maar dat terzijde.

Net zoals ik geen herinneringen aan hem heb zal hij die ook niet aan mij hebben, het geeft niets, ik wens hem succes.

Shit

Dat is wat ik denk als er blauwe brieven binnenkomen, zeker als ik al weet dat er geen geld komt maar geld gaat. Nu vond de belasting dat ik vorig jaar te weinig betaald had, daar was rekening mee gehouden maar dat betekende ook dat er voor dit jaar alvast extra bij gepast moet worden. Dat was een onverwachte tegenvaller. De brieven komen al redelijk vroeg in de ochtend de brievenbus door dus dit nieuws beheerst de dag. Benieuwd of het gevoel van dubbel gepakt worden morgen weer weg is. 
Natuurlijk; het is maar geld, we hebben zoveel verdient of gekregen dat er nu wat extra bij moet. In het kader van solidariteit is dat in ons systeem geen punt. Het blijft lastig jezelf te overtuigen dat het geld ( de belastinginkomsten) goed terecht komt, zie er de laatste anderhalf jaar vooral gebruikt worden voor zaken waar ik het persoonlijk niet mee eens ben.

Maar goed; het geld zal betaald moeten worden en meestal lees je op de brief dat het per maand of in andere delen betaald kan worden. Nu niet, voor 30 juni betalen zegt de brief streng, en geen dag te laat hoor, want anders komt de overheid achter u aan. Tja dat is wel heel vervelend, liever de pijn iets verdelen en dus gebeld met het nummer op de brief. Vandaag is de vrijdag na Hemelvaartsdag en dus het een bandje aan de andere kant van de lijn dat het vandaag, in ieder geval voor de belastingdienst, geen werkdag is. Maandag tot en met vrijdag van zo laat tot zo laat maar niet vandaag want het is geen werkdag. Zou de belastingdienst dat expres doen, al die brieven op woensdagmiddag, aan het eind van de dag, hup naar de Post dan wordt op een dag bezorgd dat we er niet zijn. Sterker, we zijn er vier dagen niet voordat de burger, al dan niet boos en opgewonden, contact kan opnemen met de dienst die ook zorgt voor 's Lands inkomsten. Maandag wordt het dus, het is niet anders.

Al denkende over deze, relatieve, sores schiet me weer een verhaal over de asymmetrie in de generatieopbouw. Er zijn sociologen die mijn generatie, geboren tussen 1955 en 1970, de verloren generatie noemen. Verloren omdat deze generatie het meest last zou hebben van een uit de hand gelopen bevrijdingsfeest die zorgde voor explosieve bevolkingstoename in de periode 1945  tot 1955.

Boeken vol met wijsheden over mij en mijn leeftijdsgenoten zijn eraan gewijd. 

Persoonlijk voel ik me er niet zo bij thuis, het maakt je een beetje tot slachtoffer en dat ben ik niet. Over de generatie en met de name de verloren generatie later nog weleens meer. 

Maar even terug; de generatie maakt mij en mijn leeftijdsgenoten tot "losers", mensen die achteraan liepen en tot op de dag van vandaag lopen. Opdraaien voor de zorgkosten, de AOW en het pensioen van iemand die nooit baas had moeten zijn maar het was want hij was ouder, dat.

Een generatie die te jong voor de Beatles was en te oud voor House, "that's my generation". 

Betalen dus, shit dus en jawel het bestaat in dit tijdsgewricht;

www.ikzitindeshit.nl , allemaal een keer kijken, kun je wat leren over de volgende generatie.

Hemelvaart

Het is een beetje een "niet"dag, vandaag is het Hemelvaartsdag. Niemand weet bijna waarom het nog gaat, dat geldt overigens nog veel meer voor Pinksteren maar buiten dat; het is vandaag Hemelvaartsdag en de meeste mensen zijn een lang weekend vrij.Voor mij is het een beetje een niet dag want vandaag niet gewandeld en nauwelijks van het, ondanks alle voorspellingen, mooie weer. Eindelijk weer eens zo'n fijne dag waarop we op de hei dan wel het bos zouden kunnen wandelen, met mooi weer. 

Er lekker op uit, hoe beperkt of dit, door het gemis van de, inmiddels onmisbare, podologisch verantwoorde zolen in m'n Meindl's, ook is. De koek is op na een kilometer of vijf, geen gevoel meer in bijna alle tenen van mijn linkervoet, maar goed. Normaal gesproken zouden we er toch op uit zijn gegaan, de pijn maar voor lief nemend, maar niet vandaag dus. Een Christelijke Feestdag, niet aan mij besteedt, maar evengoed een soort van zondag. 

Mijn eega in haar element

Mijn eega sinds dertig jaar, en ik, waren vandaag op uitstap naar Gendringen, een plaats diep in de Achterhoek, waar familie woont. Mooie rit er naar toe gemaakt, lekker achterlangs of, zoals de TomTom zegt; over kronkelwegen. Door gehuchten, buurtschappen en dorpjes gekomen waar mensen die ten westen van Arnhem wonen vermoeden dat ze in het buitenland zijn gesitueerd. Kilder, Wals, Wieken, Azewijn en Netterden zijn namen die we in de rest van Randstad Nederland niet snel tegenkomen. 

Nog zo eentje is Wehl, tegenwoordig gemeente Doetinchem. Wehl wordt door Doetinchem vol gebouwd zowel met huizen als aan de snelweg met industrieterrein; laten we dat maar gauw nog even doen voor de Grote Krimp toeslaat, zo lijken ze in het Doetinchemse raadhuis te denken. De herindeling heeft Wehl niet veel gebracht, veel voorzieningen gesloten maar nu wel vol gebouwd worden door Doetinchem, misschien wel zo vol dat er weer voorzieningen nodig zijn. 

Maar goed, ik was dus in Gendringen, tegenwoordig de gemeente Oude IJsselstreek, zo geheten na de grote herindeling aan het begin van deze eeuw.

Bestuurlijk Oude IJsselstreek is het blijkbaar allemaal niet goed bevallen want zij praten erover. Over een nieuwe herindeling waarin hun gemeente samen zou moeten gaan met het al heringedeelde Doetinchem. Van de buitenkant oordeel ik al snel; bestuurlijke armoede, als je nog geen tien jaar na de laatste herindeling al weer wilt herindelen. 

Van de buitenkant zeg ik nadrukkelijk want niemand heeft ooit nog aangetoond dat schaalvergroting op deze schaal tot verbeteringen heeft geleid. Ook de herindeling die geleidt hebben tot de gemeente Oude IJsselstreek niet want anders zou zij op haar beurt nu geen behoefte hebben aan een nieuwe herindeling.

Misschien heeft de Oude IJsselstreek wel behoefte aan haar eigen "niet"dag, een feestdag of een soort van zondag om de rangen te sluiten en de Hemel te bestormen, in plaats van de Pijp aan Maarten te geven, dat lijkt in dit geval wel heel erg makkelijk. 

Oude Hemelvaartsdag?

Zwijn gehad ( Schwein gehabt)

Het leven is een mysterie, het hangt aan elkaar van emotie en ratio. Van licht en donker, van Ying en Yang, afijn, u begrijpt het wel. Vandaag eerst een gezellig naar de podoloog geweest, naar de wie? Ja de podoloog. 

Stapje terug in de tijd, later nog eens uitgebreid maar voor nu;  

een tijdje terug voelde ik me niet erg goed, fysiek dan. Dat naar de dokter en jawel; een hoge bloeddruk. Beetje rustig aan doen, pillen, en ach; laat ik u ook een plezier doen met een bezoek aan de cardioloog. Dat gaat zomaar niet; eerst door de ballotagecommissie die fietstest heet. Die test houdt mij een poosje buiten de dagelijkse werkelijkheid en maakt dat ik persoonlijk kennis mag maken met begrippen als dotteren,stent Nieuwegein en hoop hebben dat het beter gaat. Maar goed, het heeft erin geresulteerd dat ik me goed voel en dat gevoel graag wil vasthouden. Dat gaat niet vanzelf, daar moet je iets voor doen. In alle gevallen is dat bewegen en in mijn geval heet het bewegen; wandelen. Daar knap je van op en daar ga je jezelf heel goed voelen. Allemaal waar maar na een paar kilometer wandelen doet mijn linkervoet raar. Dat is raar want anders heb ik altijd alles met Links maar zelden een probleem, nu dus wel. Dat weer naar de huisarts; ja als je daar iets aan wil doen moet je deze mensen maar bellen voor een afspraak, en zo kom ik terecht bij de podoloog.

Ja, ik was vandaag  bij de podoloog, of podologe in dit geval. Doordat er in Eerbeek geen ruimte was voor deze oude jongen het verzoek om in Dieren te verschijnen. In een soort van wijkcentrum die in een achteraf steeg lag werd ik verzocht mij hedenochtend om kwart voor 10 te melden. Het wijkcentrum heeft 1 wachtkamer, zie ik als ik binnenloop, een paar minuten voor de afspraak. Plaats nemende zie ik de gebruikelijke tijdschriften en folders verspreidt door de wachtkamer die erg leeg leeg want ben de enige wachtende. Het tijdstip verstrijkt met 5 minuten als ik denk; kom eens even kijken of ik eigenhandig de podoloog kan opsnorren. Op datzelfde moment komt ze me echter al halen, een meisje van jaar of 25 stelt zich voor en ik ga mee. De afspraak was vandaag nog op mijn verzoek, Hemelvaartweekend voor de deur, dus als het kan toch nog veel wandelen. Ze doet van alles met mijn voet, nog eens een echo en ja; de zenuw plopt een beetje. Ja ploppen als van de bekende kabouter. 
Ja die zool; er moet het nodige weer aan verandert; 
u krijgt hem volgende week weer opgestuurd. 
Dat was eigenlijk niet de bedoeling maar ja; 
het lange weekend staat voor de deur en ik mag 

wandelen op geleide van de pijn. Dat had ze nu niet moeten zeggen want inmiddels licht verslaafd aan het wandelen in de natuur moest dat geprobeerd worden, wat kunnen de zenuwen aan.

Vanmiddag toch maar samen met mijn eega sinds 30 jaar gewandeld, en tref; een mooie groep wilde zwijnen gezien, en een enkele loslopende. 
Life is good denk je dan als je nog geen kilometer in een zeer rustig bos aan het wandelen bent, eigenlijk op weg naar de heide maar kijk, zo is het leven onvoorspelbaar en deelt je weer in iets heel moois. Heb het toch weer gered vandaag; een mysterie.

Profiel

Het bericht, ook van deze datum met de titel "discipline", is eigenlijk van een dag eerder. Dat moet mijn onkunde toedekken. Onkunde die ik heb met het werken met andere programma's dan Word of vroeger Wordperfect. Een beetje DOS lukt ook nog wel maar dit; Blogger of Facebook dan. 

Oei, Oei, de eerste versie van de Blog er maar af gegooid want niet goed. Niet goed omdat ik het niet voor mekaar krijg om "mijn profiel", wat ik een niet onbelangrijk onderdeel van de Blog vind, niet mooi voor elkaar krijg. Alleen een link die ook nog eens dubbel word vermeld moet je aanklikken om mijn profiel te kunnen aanschouwen, compleet met leuk fotootje. 

Nee, er staat iets van "gebruikers" als aankondiging en dan de eerder genoemde dubbele link. Heen en weer tussen de ontwerppagina en de pagina die ju uitnodigt om gadgets te gebruiken. Google heeft er meer dan genoeg, alleen voor je profiel is er slechts 1 beschikbaar. Dat betekent een avond en ochtend ( nou ja; delen van ..) proberen om "het"voor elkaar te krijgen. Nu heeft dat werken aan de oplossing wel een voordeel, je komt op plekken waar je waarschijnlijk anders nooit gekomen was. Nee, een fijne manier om dit programma te leren kennen. Dat is goed gelukt; ik weet hoe ik de kleuren erin krijg en een andere achtergrond heeft ook geen geheimen meer. Zo lijkt langzaam het verbeteren van de Blog wat beter te gaan.

OBK of wel Oefening baart Kunst zullen we maar zeggen. 

Een andere afkorting die me ineens te binnen schiet is deze; OKK, mijn oude waterpoloclubje. In de tussentijd op gegaan in de ZV de Spreng (1) maar goed OKK stond voor de volgende woorden; Oefening Kweekt Kracht, bedacht ver voor de oorlog, in een ander tijdsgewricht. Zij hadden geen idee van alle ontwikkelingen die nog aanstaande waren. Zowel op het wereldtoneel als op technisch gebied. Op dat eerste kom ik vast nog wel eens maar op dat laatste, dat technische gebied zijn ook voor mijn generatie de ontwikkelingen snel gegaan. De mobiele telefoon, en eerder al de Personal Computer en de cd. De eerste echte technische ontwikkeling in mijn leven was de eerste videorecorder die gekocht werd, een Philips van het roemruchte V2000 systeem, wie kent het nog. Maar ja; ik weet ook de eerste keer dat ik bij iemand kleurentelevisie zag, wat een bijzondere en aparte ervaring was dat toen. 

Maar goed, het was begonnen om het profiel van de Blog hetgeen maar steeds niet lukte. Als alles niet lukt trek dan de stroom eruit of een hard reset heet dat tegenwoordig. Bij een softwareprogramma helpt dat niet, of het helpt van de regen in de drup of van de wal in de sloot. Je kan je dat gevoel voorstellen, eerst is het nog leuk en een uitdaging om uit te zoeken hoe dit nu kan. Dan ga je allerlei dingen doen waarvan je later denkt; dat moet ik niet weer doen. Element inspecteren heet dat; dat is leuk maar als je niet weet wat je daarna moet doen; niet aan beginnen dus. Maar wat dan wel? Eerst maar eens in de Helpteksten zoeken, ik weet niet hoe het jullie gaat maar ik vind zelden wat ik zoek. Een paar vage aanwijzingen die me niet verder helpen. Dan toch maar het laatste redmiddel; alle tekst weer in Word geplakt en de Blog verwijderd. 

Terug naar de account en opnieuw tik ik de knop "nieuwe Blog"aan 

en ik start van voren af aan, opnieuw, wederom, ja, ja. 

Nieuw sjabloon en jawel; opeens werkt het, een wonder der techniek. Zo nu;

(1) http://www.zvdespreng.nl/nl/index/1-home

Discipline

Moet mezelf wat discipline opleggen om te beginnen met schrijven. 

Dat schrijven op zich is geen punt, alleen de tijd ervoor vinden, ben weer met van alles bezig. De Partij waar het uitkomen van een nieuwsblad nu even belangrijk is. De lokale VVD heeft, in navolging(?) van de Partij ook een gesponsord nieuwsblaadje uitgebracht, ziet er veel gelikter uit dan de onze. Daar is professionele (betaalde?) hulp aan te pas gekomen is dan mijn conclusie. Maar goed; daar moet dus ook van onze kant weer aan gewerkt worden. Dan ben ik bezig met iets te maken voor onze dochter en schoonzoon, in mijn gedachten loop ik al een middagwandeling op de hei bij Assel. Dan is er vanavond nog een bijeenkomst van de vroegere rekeningcommissie van de gemeente die nu omgedoopt is tot auditcie. Een bijeenkomst waar ik bij het lezen van de stukken alweer de kriebels krijg. Het gemak waarmee de accountant adviseert om nu iets anders te doen dan enkele jaren geleden. Met de wijsheid van nu had ik misschien ook wel anders beslist maar die accountant is ervoor ingehuurd om de wijsheid van nu op dat moment, enkele jaren geleden, al te hebben.  

Lijfspreuk

Maar goed; discipline is ook om een stukje te schrijven waarbij ik mezelf wederom een druk opleg omdat een stukje toch enkele keren per week het licht moet zien. Dan moet ik nog tijd vinden om het wat op te leuken, de eerste informatie moet er nog in. Het is wat maar oorzaak van alle bezigheden zit in het algemeen aan de andere zijde van de tafel waaraan ik werk. 

Mijn eega sinds 30 jaar is een poosje geleden begonnen met een website. Vooral om haar foto's kwijt te kunnen die zij een aantal jaren al maakt van de natuur in zijn algemeenheid. Veel foto's van bloemen, vlinders en vogels en nog veel meer. Allemaal te bekijken op www.anneliesvanklinken.nl. 

Maar goed, discipline dus. Discipline om je te houden aan een gekozen onderwerp en in haar geval heeft dat veel bewondering geoogst. Een jaar lang vanuit dezelfde positie onze tuin op de gevoelige plaat vast gelegd. Elke dag tussen 8.30 en 9.30u, een jaar lang met onderbreking van 7 dagen want ook wij gaan er 1 keer per jaar een week tussenuit. Daarover kom ik vast nog wel een keer te spreken.

Die discipline om dagelijks een foto te maken heeft behalve een mooi resultaat ook opgeleverd dat er een mooi staaltje van discipline is getoond, waarvoor respect.

Dan nog even over de lijfspreuk want die gaat vast nog vaak terugkomen; iemand die bevlogen is over hoe onze samenleving in elkaar zit en hoe daarmee om te gaan. Zo voel ik me en zo is, als de lijfspreuk, de oorsprong van alle daden. Je hebt deze lijfspreuk uiteraard ook in andere woorden; dan is het; vele handen maken licht werk, etc.

Samen doen, samen sterk heeft voor mij veel meer te maken met de solidariteitsgedachte maar ook daarover vast binnenkort meer.